Kościół Świętego Vaasta, Verberie

Kościół Saint-Vaast de Saint-Vaast-de-Longmont to katolicki kościół parafialny znajdujący się w Saint-Vaast-de-Longmont, gminie w departamencie Oise. Ten romański kościół jest architektonicznie bliższy kościołowi w Rhuis niż w Morienval, a jego budowę rozpoczęto około 1100 roku. Wiązało się to z przeoratem zależnym od proboszcza Angicourt oraz z domeną opactwa Saint-Vaast. Co więcej, patronat kościoła jest wskaźnikiem wieku parafii. Pierwotny kościół, który prawdopodobnie nie był pierwszym kościołem w tym miejscu, składał się z prostokątnej, pozbawionej sklepień nawy, pierwszego przęsła chóru, dziś sklepionego gipiurą, o szerokości równej połowie nawy, oraz z kulisowego chevetu. Z wyjątkiem tej ostatniej budowla zachowała się do dziś, choć uległa pewnym modyfikacjom. Pierwsza z nich miała miejsce zaledwie kilkadziesiąt lat po wybudowaniu, około 1120/1130 r. i polegała na dobudowaniu nawy bocznej i kaplicy od północy, dość podobnej do ówczesnego prezbiterium. Na krótko przed połową wieku północną i południową fasadę wzmocniono nowymi przyporami w centrum, a portal przebudowano. Następnie, około 1160/1170 r. pierwotny chewet zburzono i zastąpiono drugim przęsłem chórowym, również na planie kwadratu, oraz zbudowano nowy chewet w kształcie półkola. Różni się od pierwszego sklepieniem czterodzielnym, żebrowym i trzema przęsłami. W XVI w. prawie całkowicie przebudowano nawę północną, zmieniono przęsła fasady południowej i przebudowano przyporę na południowo-wschodnim krańcu. Ganek, który niestety częściowo zasłania portal zachodni, został dobudowany w bliżej nieokreślonym czasie. Portal z uchwytem koszowym jest zwieńczony poczwórnym archiwoltą w kształcie rombu, o dość dużej skali. Dzwonnica wznosi się nad pierwszym przęsłem prezbiterium i odznacza się wyrafinowaną dekoracją w postaci gemmoryzowanych przęseł na każdej z płaszczyzn dwóch górnych kondygnacji. Mają one rzeźbione kapitały i kolumny. W 1669 r. ze względów stabilności zamknięto otwory na pierwszym piętrze, co nie wpłynęło korzystnie na estetykę budynku. Powodem tego był prawdopodobnie ciężar ośmiokątnej kamiennej iglicy, otoczonej na rogach czterema ostrosłupami. W dzwonnicy znajduje się tylko jeden dzwon, pochodzący z 1789 r. Kościół został uznany za zabytek historyczny dekretem z 25 maja 1883 r.