Fort de Domont, Domont

Fort de Domont został zbudowany po wojnie francusko-pruskiej w celu obrony Paryża. Położony na północ od Paryża w Domont, fort był częścią zewnętrznego pierścienia fortyfikacji zbudowanych w odpowiedzi na poprawę zasięgu i skuteczności artylerii od czasu budowy fortyfikacji Thiers w latach czterdziestych XIX wieku. Zbudowano go w latach 1875-1879 zgodnie z udoskonalonymi zasadami fortyfikacji opracowanymi dla systemu Séré de Rivières. Prace nad fortem rozpoczęły się w 1874 roku i zostały ukończone w 1878 roku. Fort zajmował powierzchnię 12 hektarów, a jego garnizon liczył 1175 ludzi i oficerów.

Ogień artyleryjski fortu wspierał jego sąsiadów, Fort de Montmorency i Fort de Montlignon. Do pięciokątnego fortu wchodziło się od strony południowej, zwróconej w stronę Paryża. Posiadał podwójną kaponierę na czubku zwróconym na zewnątrz oraz dwie kaponiery flankujące po stronie wschodniej i zachodniej. Główne uzbrojenie fortu stanowiła wieża Mougin 155 mm, dobudowana w 1884 roku. Pozostała artyleria na tarasie strzelniczym, czyli kawalerii, była kalibru 120 mm i 95 mm. Artyleria fortu dominowała nad równinami na północy, a także nad linią kolejową do Pontoise.

W dniach 3 i 4 września 1914 r. fort ostrzeliwał niemieckie grupy zwiadowcze w pobliżu Luzarches - była to jedyna paryska fortyfikacja, która ostrzelała Niemców w czasie I wojny światowej. W czasie II wojny światowej fort został zajęty przez wojska niemieckie, które wysadziły skład amunicji w forcie przed ewakuacją w dniu 26 sierpnia 1944 r.

W latach 50. fort był wykorzystywany przez Pocztę Francuską jako stacja badań jonosfery, a następnie przez Ministerstwo Rolnictwa. W latach 90. fort był przez krótki czas wykorzystywany przez prywatną firmę do prac radiograficznych, a w 1993 r. stał się ośrodkiem szkoleniowym dla straży pożarnej. Obecnie znany jest jako Centrum Szkoleniowe Fortu Domont. Centrum zapewnia wszechstronne szkolenia, w tym ćwiczenia z użyciem ognia na żywo