Combe Grenal, Domme

Combe Grenal, znane również jako Combe-Grenal, to stanowisko archeologiczne składające się z zapadniętej jaskini i złoża stokowego w pobliżu Domme, Dordogne w departamencie Dordogne we Francji. Datuje się je na około 130 000 do 50 000 lat przed naszą erą.

Po raz pierwszy opisana przez François Jouannet w 1812 roku, została ponownie krótko opisana przez Édouarda Larteta i Henry'ego Christy'ego w "Cavernes du Perigord" opublikowanym w Revue archéologique w 1864 roku. W latach trzydziestych XX wieku wykopaliska prowadzili D. i E. Peyrony, ale po raz pierwszy jaskinia została dokładnie zbadana przez François Bordesa w latach 1953-1965.

Sekwencja stratygraficzna stanowiska ma 13 metrów głębokości i składa się z 64 warstw. 55 warstw to warstwy mousteryjskie, a 9 warstw znajdujących się blisko dna to warstwy acheulskie. Najstarsze warstwy datowane są na koniec zlodowacenia Riss, a najmłodsze na zlodowacenie Würm.

Najstarsze szczątki neandertalczyka znaleziono w warstwie 60. Szczątki znaleziono także na poziomie 39 i 35. Najwięcej szczątków znaleziono na poziomie 25, który obejmuje 24 okazy czaszkowe i pozaczaszkowe, datowane na około 75 000-65 000 lat BP. W 2009 r. w warstwie 60 odkryto część siekacza należącego do dziecka w wieku ok. 3 lat. Szacuje się, że ma on 130 000 lat i jest to najstarsza skamieniałość człowieka w regionie Akwitanii.

Archeolog Lewis Binford odkrył, że niektóre ślady po cięciu narzędziami kamiennymi na szczątkach szczęk reniferów, jeleni i koni w Combe Grenal były podobne do śladów po cięciu na szczękach karibu, na którego polowali współcześni Nunamiuci na Alasce. Nunamiuci wykonywali te nacięcia, aby wydobyć język, a Binford założył, że neatolodzy pozostawiali je z podobnego powodu.

Wczesna konstrukcja drewniana, być może z dachem krytym strzechą, została odkryta w warstwach mousteryjskich.