Puits n° 9, Roost-Warendin

Compagnie des mines de l'Escarpelle to przedsiębiorstwo górnicze, które eksploatowało węgiel w Roost-Warendin, Leforest, Pont-de-la-Deûle, Dorignies, Courcelles-les-Lens i Auby w zagłębiu górniczym Nord-Pas-de-Calais, leżącym na granicy departamentów Nord i Pas-de-Calais. 13 czerwca 1846 r. pan Soyez wywiercił otwór w wiosce Escarpelle w Roost-Warendin, w celu odkrycia węgla poza obszarem koncesji Aniche. Wiercenie zakończyło się sukcesem, a spółka została założona 4 lutego 1847 r. 19 czerwca wystąpiła o koncesję i jeszcze w tym samym roku rozpoczęła drążenie pierwszego szybu w Roost-Warendin.

Kopalnia rozpoczęła wydobycie w 1850 roku. Zatapianie szybu nr 2 rozpoczyna się w maju w Leforest w Pas-de-Calais. Dekret z dnia 27 listopada 1850 r. przyznał koncesję Escarpelle na powierzchnię 4 721 ha. Poważnym problemem przy głębieniu szybu był napływ wody, dlatego szyb nr 2 został uruchomiony dopiero w październiku 1853 r. Szyb nr 3, rozpoczęty w Pont-de-la-Deûle, wiosce Flers-en-Escrebieux, w maju 1856 r. został uruchomiony dopiero w lipcu 1859 r. To samo dotyczy szybu nr 4 - 4 bis, którego głębienie rozpoczęło się 1 lipca 1865 r. w Dorignies, wiosce Douai, i było możliwe dopiero dzięki pierwszemu zastosowaniu procesu Kind-Chaudron na Północy. Wydobycie rozpoczęło się dopiero w latach 1871-1872. Szyb nr 5, znajdujący się w Dorignies, podobnie jak poprzedni, został uruchomiony w 1875 r. i nie był eksploatowany do 1879 r. Z drugiej strony, dopiero po niecałych dwóch latach w szybie nr 6, otwartym w 1884 r. w Leforest, rozpoczęto wydobycie.

W 1880 r. Compagnie de l'Escarpelle kupiła spółkę Courcelles-lez-Lens i jej kopalnię, która rozpoczęła działalność w październiku 1861 r. Stał się on szybem nr 7. W 1902 r. dobudowano szyb nr 7 bis, a produkcja rozpoczęła się w 1906 r. Szyb nr 8, który uruchomiono w Auby w styczniu 1906 r. wszedł do produkcji dopiero w 1910 r. Szyb nr 9, uruchomiony w 1909 r. w Roost-Warendin, został oddany do użytku w tym samym roku. Pierwsza wojna światowa doprowadziła do zniszczenia wszystkich instalacji powierzchniowych, które zostały odbudowane, czasem w zupełnie innym stylu, jak w przypadku szybów nr 2 i 4 - 4 bis. Firma założyła swoją ostatnią siedzibę w 1923 roku na północ od Leforest. Po uruchomieniu szybu nr 10, szyb nr 6 został wykorzystany do wentylacji.

Compagnie des mines de l'Escarpelle została znacjonalizowana w 1946 r. i wraz z Compagnie des mines d'Aniche weszła w skład grupy Douai. Z biegiem lat szyb nr 9 stał się najnowocześniejszym z dawnych szybów firmy i został zamknięty jako ostatni na północy, a przedostatni w zagłębiu górniczym. Ostatnie miejsca postojowe zajęto 26 października 1990 r. kilka tygodni wcześniej niż te w wyrobiskach 9, 9 bis i 10. Mimo że większość instalacji została całkowicie zniszczona, a hałdy wyeksploatowane, zachowała się rama szybu nr 9, bez fałszywego placu, oraz budynki rozmieszczone na terenie dawnych szybów nr 3, 5, 7 - 7 bis, 8, 9 i 10. Niektóre zwały urobku, np. z szybu nr 7 - 7 bis i z szybu nr 8, zostały całkowicie wyeksploatowane, ale zachowały się zwały urobku z szybów nr 1 i 10.