Beauté-sur-Marne, Montreuil

Beauté-sur-Marne był zamkiem królewskim w pobliżu Vincennes, położonym na terenie obecnej gminy Nogent-sur-Marne.

"Ze wszystkich przyjemnych i miłych miejsc, jakie można znaleźć na tym świecie, zbudowanych w odpowiedni sposób, wesołych i ładnych, do życia i zamieszkania, to, które znajduje się na końcu lasu Vincennes, a które zostało zbudowane przez króla Karola - niech Bóg obdarzy go pokojem, radością i zdrowiem - jego najstarszemu synowi, Daupinowi z Viennois, nadaje nazwę Piękna." -- Ballada o Eustache Deschamps

Karol V, który szukał spokoju w oddaleniu od oficjalnego dworu w Vincennes, odrestaurował "Piękno" w 1473 roku. Za mostem zwodzonym i murem zamkowym znajduje się ogród z fontanną. Dwór to duża wieża, w której każde piętro jest "z osobna". Na pierwszym piętrze znajduje się sypialnia Ewangelistów, w której śpi król. W innym miejscu znajduje się biblioteka. Na drugim piętrze znajduje się kolejna sypialnia z ołtarzem do odprawiania Mszy św. Całość jest dopracowana, co świadczy o 62 płytkach składających się na całość literacką, które zostały znalezione podczas budowy kolei i które obecnie znajdują się w Muzeum Carnavalet w Paryżu.

Godne uwagi jest to, że nie ma tu nic na powitanie królowej, dla której Karol V kupił w 1375 r. dwór Pleasure. Posiadłość ta, od której pochodzi nazwa gminy Neuilly-Plaisance, była w posiadaniu jego brata, księcia Burgundii. Książę Anjou, kolejny brat króla, zbudował w pobliżu Beauty inny dwór, po którym nie pozostał żaden ślad.

W 1378 r. Karol IV Luksemburski, cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego, przybył do Piękna z wizytą dyplomatyczną do swojego bratanka Karola V, aby omówić kwestię wrogości Anglików i współistnienia dwóch papieży. Chodziło mu głównie o wzmocnienie sojuszu między obiema monarchiami, który był już bardzo stary, gdyż ród Luksemburgów pochodził z Francji.

Rękopis znajdujący się w Bibliotece Narodowej Francji przedstawia Karola V, króla Francji, witającego cesarza Karola IV i jego syna Wacława IV, króla Czech.

Cesarz przebywał na dworze w Pięknie od 12 do 16 stycznia, podczas gdy Karol V pozostał w Vincennes, odwiedzając Piękno każdego dnia: "W Pięknie cesarz przebywał kilka dni, a król odwiedzał go każdego dnia i w tajemnicy prowadził długie rozmowy" - pisze Krystyna z Pisan.

Obaj panowie wymienili się pierścieniami i luksusowymi prezentami, a 16 stycznia Karol V ponownie towarzyszył swemu wujowi na dworze Pleasure.

Karol V zmarł w Pięknie 16 września 1380 r. a dwór popadł w ruinę.

Nie mówi się o nim więcej, dopóki Karol VII nie podarował go w prezencie swojej kochance Agnès Sorel, damie piękności.

"A piękność, która nosiła tytuł "najpiękniejszej na świecie", powinna być nazywana "Demoiselle Piękności": W ten sposób król podarował jej na całe życie dom Beaulté lez Paris".

Agnès Sorel, córka pikardyjskiego szlachcica Jeana Soreau, weszła w życie Karola VII w 1443 roku. Była ona domowniczką Izabeli Lotaryńskiej, żony króla René. Gdy Karol zobaczył ją po raz pierwszy, zakochał się do szaleństwa i nie zaznał spokoju, dopóki nie sprowadził jej na swój dwór, aby uczynić ją swoją kochanką.

W 1444 r. została pierwszą oficjalną faworytą króla Francji. Obsypywana prezentami przez Karola, interesowała się także sprawami państwowymi. Wkrótce miała domowy pociąg złożony z największych osobistości królestwa, co wywołało prawdziwy skandal na dworze.

Miała najpiękniejsze wezgłowia, najlepsze gobeliny, najlepsze płótna i nakrycia, najlepsze naczynia, wyroby pierścieniowe i klejnoty, najlepszych kucharzy i wszystko, co najlepsze". -- pisze Chastelain.

Współczesny obraz przedstawia ją ubraną w bogato haftowaną suknię obszytą futrem, z nisko wyciętym dekoltem, z dekoltem świadczącym o jej niezwykłej urodzie.

Z łatwością można sobie wyobrazić, że w całym tym luksusie mieści się zamek Beauty-sur-Marne, który król podarował jej w 1448 r. czyniąc ją tym samym Panią Piękną.

Jest to najpiękniejsze i najładniejsze oraz najlepiej położone ze wszystkich miejsc na Île de France.

To właśnie w tej atmosferze Karol VII umocnił swoją władzę. Zwołał Jana Bureau, Jacques'a Coeur i Etienne Chevalier, wszystkich powierników pięknej Agnès i wszystkich wtrącających się w sprawy publiczne, i wypowiedział te słowa, przypisywane Franciszkowi I jako przypomnienie: "Słodka Agnès, bardziej zasługujesz na cześć, / której przyczyną jest odzyskanie Francji / niż to, co można oddać w klasztorze mniszek lub oddanemu pustelnikowi".

Zmarła na dworze Mesnil w Normandii, gdy wyjeżdżała, by połączyć się z królem, w lutym 1450 r. trzy dni po porodzie, najprawdopodobniej z powodu komplikacji porodowych. Twierdzi się jednak, że otruł ją również delfin, przyszły Ludwik XI, którego zaloty odrzuciła. Została pochowana w Loches, w Tourraine. Jej grób, znajdujący się początkowo w kościele Notre-Dame, został zbezczeszczony w czasie rewolucji, a jej posąg zniszczony. Później przeniesiono go do starej siedziby zamku.

Obraz z 1610 r. ponownie przedstawia wieżę zamku, którą Richelieu zburzy w 1626 r.