Anaphora, Barbentane

W językoznawstwie anafora to użycie wyrażenia, którego interpretacja zależy od innego wyrażenia w kontekście. W węższym znaczeniu anafora to użycie wyrażenia, które zależy konkretnie od wyrażenia poprzedzającego, a zatem jest przeciwstawiana kataforze, która jest użyciem wyrażenia zależnego od wyrażenia następującego po nim. Wyrażenie anaforyczne nazywa się anaforą. Na przykład w zdaniu Sally arrived, but nobody saw her, zaimek her jest anaforą, odnoszącą się do wyrażenia antecedentnego Sally. W zdaniu Before her arrival, nobody saw Sally, the pronoun her refers forward to the postcedent Sally, so her is now a cataphor. Zazwyczaj wyrażenie anaforyczne jest proformą lub innym rodzajem wyrażenia deiktycznego. Zarówno anafora, jak i katafora są gatunkami endofory, odnoszącymi się do czegoś, o czym mowa w innym miejscu dialogu lub tekstu.

Anafora jest ważnym pojęciem z różnych powodów i na różnych poziomach: po pierwsze, anafora wskazuje, jak dyskurs jest konstruowany i utrzymywany; po drugie, anafora wiąże różne elementy składniowe na poziomie zdania; po trzecie, anafora stanowi wyzwanie dla przetwarzania języka naturalnego w lingwistyce obliczeniowej, ponieważ identyfikacja odniesienia może być trudna; i po czwarte, anafora częściowo ujawnia, jak język jest rozumiany i przetwarzany, co jest istotne dla dziedzin lingwistyki zainteresowanych psychologią kognitywną.