Ouvrage Rimplas, Rimplas

Ouvrage Rimplas to dzieło alpejskiego przedłużenia Linii Maginota, czyli Linii Alpejskiej, znanej także jako Mała Linia Maginota. Zapora składa się z jednego bloku wejściowego, dwóch bloków piechoty i trzech bloków artyleryjskich na wysokości 986 metrów. Był to pierwszy ukończony w 1928 r. odcinek Linii Maginota. Na teren kompleksu prowadzi wjazd tramwajem napowietrznym.

Położona na wzniesieniu na południowy zachód od Rimplas pozycja nosiła pierwotnie nazwę Ouvrage de la Madeleine. Choć stanowiła prototyp dla późniejszych prac, nie jest całkowicie typowa dla fortyfikacji Maginota, z dużymi połaciami murów opancerzonych 20-centymetrową płytą stalową i innymi odcinkami pokrytymi kamiennym murem. Przy budowie napotkano problemy związane z konsystencją gruntu i infiltracją wody. Podziemna część budowli, zawierająca magazyny amunicji, pomieszczenia mieszkalne, pomieszczenia dowodzenia, elektrownię i galerie komunikacyjne między blokami bojowymi, obejmuje trzy poziomy. Rimplas wznosi się na znacznej wysokości nad dolinami Tinée i Valdeblore, zanim ich strumienie połączą się, tworząc rzekę Var. Wspierają go małe ouvrages Fressinéa i Valdeblore, wszystkie zaplanowane w celu kontrolowania podejść do Nicei wzdłuż rzeki Var.

Prace rozpoczęły się w listopadzie 1930 roku, a zakończyły w kwietniu 1934 roku, początkowo prowadzone przez firmę Faraut, a następnie przez Contesso, i kosztowały 34,2 miliona franków, w tym 1,7 miliona franków na tramwaj powietrzny. Ostateczny koszt był czterokrotnie wyższy od początkowych szacunków, co uczyniło Rimplas drugą najdroższą pozycją na linii alpejskiej. Trudności związane z kruchością skał wymagały, aby niektóre ściany skalne zostały zabetonowane lub pokryte murem w celu ich ustabilizowania. Przed ukończeniem projektu dokonano trzech poważnych zmian konstrukcyjnych. W sierpniu 1937 r. placówka była w pełni wyposażona i gotowa do działania. W 1940 r. jednostką dowodził kapitan Toussaint.