Jaszczurka perłowa

Charakterystyka

Jest jednym z najbardziej intensywnie ubarwionych gadów w Europie. Po bokach jest pokryta zieloną łuską z licznymi, niebieskimi plamkami. Oprócz tego niektóre osobniki mają na grzbiecie wzór przypominający ślimaka. Jaszczurka perłowa osiąga do 75 cm długości (24 cm od czubka pyska do kloaki).

Występowanie

Występuje w południowo-zachodniej Europie – w południowej Francji, Hiszpanii oraz północno-zachodnich Włoszech (dawniej do tego gatunku włączano również północnoafrykańskie jaszczurki klasyfikowane obecnie jako Timon pater). W południowych Alpach i w Pirenejach można ją spotkać do 1000 m n.p.m. a w górach południowej Hiszpanii aż do 2500 m n.p.m. Zamieszkuje suche tereny, porośnięte krzaczastą roślinnością oraz sterty kamieni i ruiny starych budowli.

Pożywienie

Jej pożywieniem są drobne zwierzęta – różne gatunki owadów, pajęczaki, ślimaki, niewielkie gryzonie, małe pisklęta oraz węże i inne, mniejsze jaszczurki.

Polują na nią głównie ptaki drapieżne.

Rozmnażanie

Okres godowy trwa od kwietnia do czerwca. Samice składają od 10 do 20 jaj w wykopanych dołkach. Pod koniec lata wykluwają się młode jaszczurki. Jaszczurki perłowe osiągają dojrzałość płciową po 3 latach.