Turak fioletowy

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał Paul Erdmann Isert w 1788, nadając mu nazwę Musophaga violacea. Obecnie (2017) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny podtrzymuje tę nazwę. Uznaje turaka fioletowego za gatunek monotypowy. Ptaki ze wschodniej części zasięgu opisano jako odrębny podgatunek, T. v. savannicola. Niektórzy autorzy umieszczają gatunek w rodzaju Tauraco.

Morfologia

Długość ciała wynosi 45–50 cm, masa ciała około 360 g. U ptaków dorosłych ciemię i tył głowy mają barwę szkarłatną. Pokrywy uszne białe. Reszta upierzenia fioletowopurpurowa. U samców lotki są czerwone. Wokół oczu dostrzec można jaskrawoczerwoną nagą skórę. Pióra są miękkie i jedwabiste.

Zasięg występowania

Turaki fioletowe zamieszkują obszar od południowej Senegambii i Gwinei na wschód po północną Nigerię i północno-zachodni Kamerun, dalej na południe po Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghanę i Togo (z pominięciem Sierra Leone, Liberii i pozostałej części Nigerii). Izolowana populacja zamieszkuje skrajnie południowy Czad i północną Republikę Środkowoafrykańską.

Ekologia i zachowanie

Turaki fioletowe występują w zaroślach i rzadkich nadrzecznych lasach; gniazdują także w okolicach dużych miast, w parkach i na obszarach rolniczych. Żywią się owocami, jagodami i nasionami, przy czym preferuje figi. Zjada również drobne bezkręgowce.

Lęgi

Okres lęgowy w Senegambii przypada na kwiecień, w Nigerii na okres od czerwca do października. Gniazdo, budowane 5–6 m nad ziemią jest platformą z gałęzi, przypominającą gniazda gołębi. Zniesienie liczy 2 jaja. Inkubacja trwa 21–24 dni, wysiadują oba ptaki z pary. Młode opuszczają gniazdo po czterech tygodniach, często zanim jeszcze nauczą się latać.

Status

IUCN uznaje turaka fioletowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2017). BirdLife International ocenia trend populacji jako stabilny ze względu na brak widocznych zagrożeń.