Antikyra

Antikyra lub Anticyra to port na zachodnim wybrzeżu Zatoki Antykirskiej, nazwany tak od jej nazwy. Zatoka ta jest północno-wschodnią zatoką Zatoki Korynckiej. Osada powstała zasadniczo na dnie i plaży przylegającej do północno-wschodniej strony górzystego półwyspu Desfina. Inskrypcje znajdujące się w tym regionie dowodzą, że od czasów klasycznej Grecji istniał on pod tą samą nazwą. Pausanias, starożytny pisarz, uważał, że na początku okresu klasycznego miała ona dwie nazwy: Antikyra i wcześniejszą, homerycką. Biorąc pod uwagę, że archeologia z tego konkretnego miejsca pochodzi dopiero z okresu geometrii, przekonanie Pauzaniasza o wcześniejszej starożytności tego miejsca jest podejrzane.

Jednak groby z Medeonu po drugiej stronie zatoki pochodzą z okresu średniogermańskiego, a półwysep Desfina i dolina rzeki Plejstos były zamieszkane w okresie mykeńskim. Chociaż Antikyra nie pojawia się w Homeryckim Katalogu Statków, który jest niemal warunkiem sine qua non dla protohistorycznej starożytności epoki brązu, wiadomo, że południowo-zachodnie obrzeże półwyspu Desfina było mykeńskim obszarem portowym dla osadnictwa na półwyspie. Niektórzy uważają za prawdopodobne, że wcześniejsza osada Pauzaniasza, niezależnie od nazwy, znajdowała się właśnie tam.

Tak czy inaczej, Antikyra ma długą i nieprzerwaną historię, nie została opuszczona nawet po całkowitym zniszczeniu i wywiezieniu wszystkich mieszkańców, podczas gdy Medeon po drugiej stronie zatoki nie przetrwał nawet okresu hellenistycznego. Oprócz eksportu i importu głównym produktem Antikyry jest czarny i biały ciemiernik, które rosną naturalnie na tym obszarze. Starożytni powszechnie stosowali wyekstrahowane z nich związki jako środki przeczyszczające w leczeniu wielu chorób, ale ich skutki uboczne są poważne i toksyczne, czasami wywołują psychozę. Wydaje się, że w jednym z historycznych incydentów zostały one wykorzystane jako trucizna. Używanie przez Antykykiry własnego produktu dało im wśród starożytnych pewną reputację dzikich ludzi. Obecnie społeczności zamieszkujące zatokę zajęły się handlem metalami, zwłaszcza aluminium, po tym, jak pod Medeonem, po drugiej stronie zatoki, zbudowano fabrykę.

Antikyra została zniszczona i odbudowana podczas wojen Macedonii i Rzymu w IV i III w. p.n.e. oraz po trzęsieniu ziemi w VII w. n.e. W XIV wieku znajdowała się w rękach katalońskich najemników. Z politycznego punktu widzenia był to główny port starożytnej Phocis. W czasach nowożytnych stał się gminą Boeotii, wraz z Distomo i Arachova. Podczas reformy Kallikratesa z 2011 r. która miała na celu zmniejszenie podstruktury rządowej poprzez łączenie gmin, stała się jednostką nowej, zjednoczonej gminy Distomo-Arachova-Antikyra.