Aphrodite of Syracuse, Ateny

Posąg Afrodyty z Syrakuz w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Atenach o numerze inwentarzowym 3524 jest datowany na II wiek n.e.

Posąg został znaleziony w południowowłoskim Baiae i otrzymał swoją nazwę ze względu na związek z Magna Graecia. Wykonany jest z marmuru pariańskiego i ma wysokość 1,8 m. Początkowo posąg należał do kolekcji Lorda Hope, a następnie został nabyty przez Michaela Embeirikosa, który w 1924 r. przekazał go Narodowemu Muzeum Archeologicznemu w Atenach.

Posąg został odrestaurowany przez rzeźbiarza Antonia Canovę, ponieważ początkowo brakowało w nim głowy, szyi i prawego ramienia. Afrodyta jest przedstawiona w dużej mierze nago, jedynie z himationem przewieszonym przez pośladki i przytrzymywanym lewą ręką nad genitaliami. Pozostała część szaty opada na ziemię za nią i obok niej. Szeroki pas materiału pełni również funkcję podpory dla posągu. Dwie stopy znajdują się blisko siebie na cokole, przy czym lewa noga służy jako podporowa, a prawa jako luźna. Prawą ręką bogini próbuje zakryć lewą pierś. Głowa jest przekręcona w lewo. Posąg należy więc do typu Venus pudica, który wywodzi się z posągu słynnego rzeźbiarza Praksytelesa, Afrodyty z Knidus. Posąg jest rzymską kopią greckiego oryginału.