Mount Lykaion

Góra Lykaion to góra w Arkadii, w Grecji. Lykaion ma dwa szczyty: Stefani na północy i św. Iliasza na południu, gdzie znajduje się ołtarz Zeusa.

Północny szczyt jest wyższy niż południowy. Góra Lykaion była święta dla Zeusa Lykaiosa, który miał się na niej urodzić i wychować, i była domem Pelasgusa i jego syna Lykaona, o których mówi się, że założyli rytuał Zeusa praktykowany na jej szczycie. Obejmował on ofiarę z człowieka i ucztę, podczas której człowiek, który otrzymał część ofiary z człowieka, zmieniał się w wilka, tak jak Lykaon po złożeniu w ofierze dziecka. Ołtarz Zeusa składa się z wielkiego kopca popiołów z murem oporowym. Mówiono, że w jego obrębie nie padał żaden cień, a każdy, kto tam wchodził, umierał w ciągu roku. W sanktuarium Zeusa odbywały się co cztery lata igrzyska lekkoatletyczne - Lykaia.

Pierwsze wykopaliska archeologiczne zostały przeprowadzone w 1897 r. przez K. Kontopoulosa dla Greckiej Służby Archeologicznej, a następnie przez K. Kourouniotesa w latach 1902-1909.

Projekt Mt. Lykaion Excavation and Survey Project, wspólny wysiłek Uniwersytetu Pensylwanii i Uniwersytetu Arizony, rozpoczął prace na stanowisku w 2004 r. w celu kontynuacji badań topograficznych rozpoczętych w 1996 r. oraz przeprowadzenia pełnej analizy topograficznej i architektonicznej nie tylko ołtarza i temenosu, ale także pobliskiej doliny, w której odbywały się igrzyska lykańskie. Szczegółowe cyfrowe zapisy i rysunki każdego kamiennego bloku architektonicznego. Do tej pory udało się sporządzić kompletną mapę tego terenu, obejmującą nie tylko Ołtarz Popielcowy i temenos, ale także dwie fontanny, w tym fontannę Hagno, o której wspomina Pauzaniasz, hipodrom, stadion, budynek, który prawdopodobnie był łaźnią, ksenon, stoę, kilka rzędów siedzeń i grupę podstaw posągów.

Wydaje się, że wiele z tych budowli zostało zaplanowanych we wzajemnym powiązaniu: łaźnie na północnym krańcu hipodromu są ustawione w tym samym rzędzie co on, a stoa, ksenon, dolna fontanna i rzędy siedzeń zostały zbudowane w celowo podobnym układzie. Na północ od stoa wykopano cztery rzędy siedzisk, a w ich pobliżu pozostałości grupy stel i podstaw posągów. Stanowiły one granicę południowej krawędzi hipodromu i odpowiadają wcześniej odkopanemu rzędowi siedzeń na południowo-wschodniej krawędzi toru wyścigowego. Większość widzów wydarzeń na hipodromie siedziała jednak na okolicznych wzgórzach.