Pteleos

Pteleos to wieś i dawna gmina w południowej części Magnezji, w Tesalii, w Grecji. Od reformy samorządowej z 2011 roku jest częścią gminy Almyros, której jest jednostką miejską. Powierzchnia gminy wynosi 118,230 km2, a liczba mieszkańców w 2011 roku wynosiła 2 485 osób.

Obszar ten był zamieszkany już od czasów prehistorycznych; starożytne miasto Pteleon jest wspomniane w Iliadzie Homera, a między Pteleos a Agioi Theodoroi zachowało się kilka grobowców z okresu mykeńskiego.

Obecna osada leży na północ i w głąb lądu od starożytnych i średniowiecznych osad na tym obszarze. Starożytna osada, która przetrwała do czasów wczesnobizantyjskich, znajdowała się na południowym wybrzeżu zatoki Pteleos, w pobliżu współczesnej wioski Achilleion, gdzie znaleziono mozaikową posadzkę i pozostałości dwóch wczesnochrześcijańskich bazylik. Średniowieczna osada znajdowała się w północnej części zatoki, w pobliżu współczesnej wsi Pigadi, i jest po raz pierwszy wzmiankowana w 1192 r. kiedy to "wino z Pteleos" zostało wymienione jako będące przedmiotem handlu w Konstantynopolu.

Po IV krucjacie obszar ten przeszedł pod kontrolę frankijskiego Królestwa Tesaloniki, ale w 1218 r. został odzyskany przez Despotat Epiru. Panowanie Epirote trwało do czasu, gdy po bitwie pod Pelagonią zostało zajęte przez Cesarstwo Nicejskie, ale prawdopodobnie częściej znajdowało się pod kontrolą lub wpływem autonomicznych greckich władców Neopatras. Kiedy w 1319 r. Katalończycy zajęli Neopatras, w 1322 r. castrum Phtelei zostało przejęte przez Republikę Wenecką, za zgodą Bizancjum i mieszkańców. Republika ustanowiła rektora i kasztelana, a także zarządzała twierdzą jako częścią swojej kolonii Negroponte. W 1350 r. została splądrowana przez Katalończyków i ich albańskich sprzymierzeńców, ale pozostała w rękach Wenecjan jako odizolowana placówka na stałym lądzie aż do 1470 r. kiedy to po utracie Negroponte została oddana Imperium Osmańskiemu. Jej mieszkańcy zostali deportowani, aby ponownie zaludnić Konstantynopol. Do dziś zachowały się części zrujnowanej średniowiecznej twierdzy, na południowy zachód od Pigadi: kwadratowy donżon, cysterna, fundamenty domów i murów miejskich oraz tzw. Alatopyrgos, wieża strażnicza na wybrzeżu.