Prinias

Prinias to stanowisko archeologiczne na Krecie, które odsłoniło świątynię z VII w. p.n.e. o uderzających podobieństwach do starożytnej architektury egipskiej, w tym egipską siedzącą boginię. Znajduje się 35 km na południowy zachód od Iraklionu, mniej więcej w połowie drogi między Gortyną a Knossos. Nad miejscem znajduje się sanktuarium szczytowe, które przetrwało do czasów subminojskich.

Prinias powstał w podobnym czasie co Lato i Polyrrhenia, jako osada z okresu archaicznego, skolonizowana przez Greków z lądu stałego. Miejsce to zawiera ślady "pierwszych kamiennych budowli od czasu upadku królestw mykeńskich". Świątynia A, datowana na około 625 r. p.n.e. jest najwcześniejszą znaną grecką świątynią ozdobioną rzeźbami. Chociaż jej plan jest zgodny z mykeńskim modelem, budynek ma płaski dach i trzy masywne filary na fasadzie. Najbardziej godnym uwagi zachowanym detalem jest wapienne nadproże, na którym znajdują się dwa monumentalne posągi bogiń siedzących naprzeciwko siebie. Postacie, których identyfikacja jest sporna, mają na sobie długą spódnicę i pelerynę, przypominające tak zwaną "Damę z Auxerre". Pod postaciami znajduje się orientalizujący fryz przedstawiający trzy pantery po każdej stronie; motyw ten jest typowy dla północnej Syrii.

Świątynia B jest znana z rzeźby daedrycznej, która "składa się z posągu bogini siedzącej na tronie i ubranej w polos oraz sztywną szatę ozdobioną zwierzętami, koniem, lwem i sfinksem". Bogini mogła przedstawiać Rheę lub Artemidę jako "panią zwierząt". Większość znalezisk z Prinias jest przechowywana w Muzeum Archeologicznym w Heraklionie.

Kolejne dowody na istnienie kultury orientalnej pochodzą z nekropolii, która rozciąga się na zachód od starożytnego miasta. Około 680 pochówków dokonano na tym obszarze między XIII w. a 600 r. p.n.e. Rytuał ma cechy orientalne, ciała są kremowane, a głowy chowane oddzielnie.