Panagia Katakekrymeni-Portokalousa, Argos

Panagia-Katakekrymeni-Portokalousa Argous to dawny klasztor i kościół w Argos na zboczach góry Larisa, co w przybliżeniu można przetłumaczyć jako "Nasza Ukryta Pani, Niosąca Pomarańczę z Argos". Jego oficjalna nazwa to Klasztor Wejścia Najświętszej Bogurodzicy do Świątyni, ale popularna nazwa pochodzi od ukrycia starożytnej ikony Panagii w jaskini pod kościołem, ukrytej w gałęziach drzew pomarańczowych.

Ikona została ukryta w obawie o jej bezpieczeństwo podczas działań wojennych wojsk osmańskich w 1803 r. w Trypolisie. Zgodnie z tradycją, kiedy mnisi udali się po ikonę, obok ukrytej ikony w cudowny sposób pojawiła się druga, tradycyjna ikona, o której sądzono, że zaginęła. Te "zagubione" lub "ukryte" ikony zostały teraz "odnalezione" i są wystawione w kaplicy. Ikony maryjne są w stylu glykophiloussa, przedstawiają Maryję całującą Dzieciątko Jezus. W dni świąteczne są one niesione w procesji udekorowanej miejscowymi pomarańczami.

Wydarzenia w Trypolisie były związane z historią świętego Demetriusza Neomartyra z Peloponezu, greckiego prawosławnego chłopca urodzonego we Floce i wychowanego w Ligouditsa, w Arkadii, niedaleko Trypolisu. Jako chłopiec przeszedł na islam, ale później nawrócił się i został prawosławnym mnichem. Demetriusz postanowił, że aby odpokutować swoje grzechy, musi odbyć wielką pokutę, wracając do Trypolisu i wyznając publicznie, że rezygnuje z przejścia na islam. Opat próbował go odwieść od tego zamiaru, ale bezskutecznie. Demetriusz wrócił do Trypolisu i publicznie wyznał, że ponownie przeszedł na chrześcijaństwo. Z tego powodu został osądzony przez tureckiego sędziego za apostazję islamu, skazany i skazany na śmierć w 1803 r. mimo prób wstawiennictwa tureckiego przyjaciela, który próbował go kryć. Dlatego też w kościele przy dawnym klasztorze, oprócz uroczystości ku czci ikony Panagii, co roku odbywa się także wspomnienie Demetriusza.

Klasztor został założony w XVIII w. jako grecki prawosławny klasztor mniszek, a w czasie osmańskiej okupacji Grecji stał się miejscem tajnej szkoły greckiej. Podczas greckiej wojny o niepodległość był wykorzystywany jako pierwsza mennica narodowa Grecji do bicia monet na potrzeby greckiego rządu. W 1856 r. został przekształcony w klasztor męski, a okoliczne ziemie stały się polem uprawnym dla mnichów.

W latach 1911-1976, za rządów Hieromnichów Józefa i Makariosa Drososa, kaplica została ponownie poświęcona ku czci św. Jana Chrzciciela, ponieważ św. Demetriusz Neomartyr przed powrotem do Trypolisu został mnichem w klasztorze poświęconym św. Janowi na wyspie Chios. Jana na wyspie Chios przed powrotem do Trypolisu. Chociaż budynki klasztorne pozostały nienaruszone, miejscowi mnisi mieszkają obecnie w innych klasztorach w okolicy i opiekują się tym miejscem.