Keli Highland

Wyżyna Keli to pole wulkaniczne w Gruzji po zachodniej stronie przełęczy Dżwari na południe od pasma Wielkiego Kaukazu. Ponad trzydzieści obiektów wulkanicznych na powierzchni 20x30km2 tworzy to pole wulkaniczne, które składa się głównie z monogenetycznych struktur wulkanicznych. Występujące tu lawy to ryolity, trachyandezyty i andezyty.

Rzeki Tetri Aragvi, Patara Liakhvi, Ksani i Didi Liakhvi pochodzą z obszaru wulkanicznego Keli, a niektóre szczyty wpadają do rzeki Terek. Kilka łańcuchów górskich dzieli ten obszar na wyraźne wysokie równiny. Na czwartorzędowych lawach dacytowych zalegają sekwencje osadów mezozoicznych.

Zachodni Korisar i Didi-Nepiskalo to najwyższe szczyty w pobliżu grzbietu Wielkiego Kaukazu. W północno-wschodniej części systemu znajdują się wulkany Nepiskalo i kilka mniejszych struktur. Wulkan Patara-Nepiskalo jest silnie zdegradowany przez działania lodowcowe i mógł mieć kalderę. Inne wulkany to Sharkhokh, Północny Shadilkhokh i Południowy Shadilkhokh w zachodniej części pasma Kaidon oraz strumienie lawy utworzone przez dwa ostatnie wulkany pomiędzy pasmem Arkhi, jeziorem Keli i rzeką Aragvistavi, płaskowyż lawowy Ermani-Akhubata, wschodni wulkan Sharkhokh i kilka kopuł lawowych.

Nikoloz Skhirtladze jako pierwszy badał wulkany i podzielił wulkanizm na fazę lodowcową i polodowcową. Późniejsze badania wskazały na trzy fazy wulkanizmu: Pierwsza faza 245-170ka obejmowała tworzenie kopuł lawowych, w tym kopuły Kordieritowyj, wulkan Patara-Nepiskalo i centrum Kabardzhin-Sakokhe oraz związany z nimi przepływ lawowy w dolinie Aragwi. Druga faza 137-70ka z dużą aktywnością wylewną obejmowała wulkan "Piramidalny Szczyt", który spiętrzał lokalne rzeki strumieniami lawy. Od 90 roku aktywność tworzyła Didi-Nepiskalo oraz kopuły Ekisom i Khorisar. Trzecia faza, trwająca krócej niż 30 lat, z dowodami na to, że trwała do holocenu, uformowała Wschodnią Korisę i Płoski Wierszynę. Aktywność wulkanu Wschodni Choryzar obejmuje oba etapy i spowodowała powstanie potoków lawy w dolinie rzeki Terek, a na koniec doprowadziła do zapadnięcia się północnej ściany krateru.