Agana Historic District, Hagåtña

Agana Historic District w Hagåtña na Guamie to historyczna dzielnica o powierzchni 2 akrów, która w 1985 roku została wpisana na listę U.S. National Register of Historic Places. Obejmuje pięć budynków: domy Calvo-Torres, Rosario, Martinez-Notley, Lujan i Leon Guerrero. Obszar ten jest w przybliżeniu ograniczony ulicami 2nd S. 3rd S. i 9th W. Santa Cruz i Legaspi w Agana.

Domy Calvo-Torres i Martinez-Notley są najstarszymi zachowanymi prywatnymi rezydencjami na Guamie. Zespół budowli to najstarsze na Guamie budynki z betonu. Jest to jedyny zachowany zespół domów sprzed II wojny światowej w Agana, "jedyny fragment dawnej przestrzeni miejskiej Agana". Chociaż przetrwało kilka rozproszonych pojedynczych konstrukcji, wszystkie inne zostały zniszczone przez II wojnę światową, termity, tajfuny Karen z 1962 r. i Pamela z 1976 r. oraz inne przyczyny. Są one również ważne ze względu na powiązania z hiszpańską epoką kolonialną i wykorzystanie drewna ifilowego przed wylesieniem Guamu.

Dom Calvo-Torresa jest najstarszy, a jego najstarsza część pochodzi z 1800 roku. Ma wymiary w przybliżeniu 16,6 na 17,6 metra, konstrukcję szkieletową z drewna ifilowego i jest pokryty oryginalną hiszpańską dachówką, a później blachą. W najstarszej części, zbudowanej z manposterii, mieszkał kiedyś złotnik. Dobudowano kuchnię, a w latach 20. ubiegłego wieku - betonową dobudówkę.

Uważa się, że dom Rosario został zbudowany pod koniec XIX wieku. Ma wymiary 8,8 na 11,3 metra i jest skierowaną na południe konstrukcją typu "półtora bodegi".

Część domu Martinez-Notley została zbudowana w 1826 roku. William H. Notley wżenił się w rodzinę Martinezów. Dom ma wymiary 20,9 na 15,5 metra. Jego bryłę i ogólny charakter opisano jako "o silnym hiszpańskim wydźwięku"; jest on w dużej mierze otoczony murami z manposterii.

Dom Leona Guerrero to dom o wymiarach 17,7 na 12 metrów, którego budowę rozpoczęto w 1939 roku, ale wstrzymano z powodu pogłosek o wojnie. W czasie wojny był wykorzystywany jako koszary przez japoński personel, a na dolnym poziomie przechowywano ryż. Po wojnie miał zostać zburzony, ale jego właściciel, Leon Guerrero, odmówił opuszczenia budynku.

Dom Lujanów jest osobno wpisany do Krajowego Rejestru jako Instytut Guam.