Motul de San José, Flores

Motul de San José to stanowisko starożytnych Majów położone na północ od jeziora Petén Itzá w regionie Petén Basin na południowej nizinie Majów. Znajduje się ono kilka kilometrów od współczesnej wioski San José, w północnym departamencie Petén w Gwatemali. Średniej wielkości ośrodek cywilno-ceremonialny, był ważnym ośrodkiem politycznym i gospodarczym w okresie późnego klasycyzmu.

Miejsce to zostało po raz pierwszy zasiedlone między 600 a 300 r. p.n.e. w drugiej części okresu środkowego preklasycyzmu, kiedy najprawdopodobniej było to dość małe stanowisko. Miasto Majów miało długą i nieprzerwaną historię zawodową aż do wczesnego postklasycyzmu, do około 1250 roku n.e. ze szczytowymi okresami w późnym preklasycyzmie i późnym klasycyzmie. Motul de San José zaczął odnosić się do Tikal jako władcy w późnym 4 wieku naszej ery; w 7 wieku zmienił swoją lojalność do Calakmul, wielkiego rywala Tikal, przed powrotem wierność do Tikal na początku 8 wieku. Pod koniec 8 wieku Motul de San José wydaje się być podbite przez Dos Pilas, stolicy królestwa Petexbatún.

Większość zasobów naturalnych była łatwo dostępna w bezpośrednim sąsiedztwie miasta. Pobliski port w La Trinidad de Nosotros był ważnym ośrodkiem importu egzotycznych towarów i eksportu lokalnych produktów, takich jak kruszec i ceramika. Inne towary, które nie były dostępne od razu, były prawdopodobnie dostarczane przez ośrodki satelitarne miasta. W okolicy występowało wiele różnych gleb nadających się do różnorodnych zastosowań rolniczych, a port w La Trinidad de Nosotros dostarczał miastu produktów słodkowodnych, takich jak żółwie, krokodyle i mięczaki słodkowodne. W mieście polowano na jelenie, które stanowiły ważne źródło białka dla klasy wyższej, natomiast ślimaki słodkowodne były głównym źródłem białka dla zwykłych mieszkańców.

Motul de San José zidentyfikowano jako źródło polichromowanej ceramiki w stylu Ik, na której namalowano sceny przedstawiające arystokrację Majów późnoklasycznych zaangażowaną w różne dworskie zajęcia. Styl Ik charakteryzował się hieroglifami malowanymi na różowo lub blado-czerwono, scenami z tancerzami w maskach oraz realistycznym przedstawieniem przedmiotów w ich naturalnej postaci. Miasto było stolicą państwa, do którego należały różne ośrodki satelitarne o różnym znaczeniu, w tym port na brzegu jeziora Petén Itzá.