Norka europejska

Występowanie i biotop

Nieliczne osobniki żyją w pewnych regionach Hiszpanii, Francji, Rumunii. W Polsce gatunek ten wyginął na początku XX wieku (ostatnio widziano norkę europejską w Warmii w 1926 r.). W Rosji norki europejskie nie przekraczają na wschód granicy Uralu. Obecnie nieliczne osobniki żyją jeszcze w innych krajach starego kontynentu. Norki europejskie żyją nad zarośniętymi zbiornikami wodnymi, w górach można je spotkać nawet na wysokości 1500 m.

Charakterystyka

Wygląd

Budową ciała norka europejska przypomina tchórza, jest jednak od niego mniejsza. Jej szyja ma prawie taką samą szerokość co głowa. Norka europejska ma układ zębów: 3131/3132. Samica ma zwykle 4 pary sutków i waży ok. 0,6 kg. Samiec osiąga masę 0,9 kg. Norki amerykańskie są zwykle cięższe i mogą ważyć nawet do 1,5 kg. Długie ciało norki europejskiej pokrywa połyskujące, ciemnobrązowe lub czarne futro, z białą łatką na szyi. Od norki amerykańskiej różni się budową nóg, które są dłuższe i bardziej nadają się do chodzenia niż pływania. Większość norek ma białe łatki na pyszczku, które są charakterystyczne dla każdego osobnika. Norki europejskie częściej niż amerykańskie mają białe łatki od górnej strony pyszczka.

Tryb życia

Poluje na małe ssaki, żaby, raki, ryby, owady oraz ptactwo (także drób). Norki europejskie żyją zwykle samotnie.

Rozród

Gody mają zwykle miejsce zimą. Ciąża norek europejskich trwa około 45 dni, a miot liczy 2–7 młodych. Norka osiąga dojrzałość płciową po 9 miesiącach.

Podgatunki

Wyróżnia się siedem podgatunków norki europejskiej:

• M. lutreola biedermanni
• M. lutreola binominata
• M. lutreola cylipena
• M. lutreola lutreola
• M. lutreola novikovi
• M. lutreola transsylvanica
• M. lutreola turovi

Ochrona

W Polsce jest chroniona prawnie. Obowiązuje też zakaz umyślnego płoszenia lub niepokojenia norki europejskiej.

Ciekawostki

Norka europejska wyginęła w Polsce na początku XX w. W ten sposób prowadzona kilkadziesiąt lat później do hodowli norka amerykańska w żaden sposób nie mogła zagrozić norce europejskiej. Pochodzące z wypuszczeń radzieckich z lat 50. XX w. norki amerykańskie stanowią odrębną od hodowlanej populację (różnią się wielkością i umaszczeniem). Pochodzące z terenów byłego ZSRR norki przywędrowały do Polski zajmując pustą niszę ekologiczną po norce europejskiej.