Leonardusmolen, Maasbracht

Leonardusmolen w limburskim mieście Maasbracht to młyn taśmowy zbudowany w latach 1864-1867, który do 1947 roku służył jako napędzany wiatrem młyn do kukurydzy.

Po tym, jak w 1946 r. młyn doznał pewnych uszkodzeń wojennych w wyniku ataków granatów w pobliżu kadłuba, które zostały jednak naprawione, w 1947 r. został ponownie poważnie uszkodzony, gdy obudowa osi górnego wału oderwała się po uderzeniu zewnętrznego pręta we wzgórze młyńskie. Ze względu na koszty nie przeprowadzono żadnych napraw i frezowanie odbywało się do 1973 r. z wykorzystaniem napędu elektrycznego.

Około 1987 r. rozpoczęto starania o przywrócenie dawnej świetności młynowi, który został poważnie zdziesiątkowany przez rozwój miast i obecnie znajduje się na obszarze zabudowanym. Zewnętrzna renowacja została zakończona w 1997 r. a 17 czerwca 2000 r. młyn, zdolny do ponownego mielenia mąki, został oficjalnie oddany do użytku. Młyn posiada obecnie jedną parę kamieni szlifierskich.

Młyn ma okrągły, murowany korpus z drewnianym dachem krytym papą, o wysokości 26,30 m. Żagle zostały wykonane w starym holenderskim stylu w 1992 r. przez firmę "Derckx", a żeliwny górny wał o długości 5,53 m został wykonany w 1877 r. przez firmę "De Prins van Oranje" dla dawnego statku Oranjemolen w Lewedorp, który został zdemontowany w 1973 r. Młyn jest wyposażony w angielską taczkę z 30 wałkami, wciągarkę krzyżową i łapacz flamandzki. Wysokość pasa wynosi 2,90 m.