Kasteel Strijthagen

Kasteel Strijthagen to ostatnia całkowicie nienaruszona posiadłość szlachecka na terenie holendersko-limburskiej gminy Landgraaf, położona w dolinie Strijthagerbeek, w pobliżu centrum Schaesberg.

Główny budynek znajduje się na brzegu kilku stawów zasilanych przez rzekę Strijthagerbeek. Został zbudowany w XVIII wieku na miejscu starszego zamku. Ściany głównego budynku składają się z tak zwanych "speklagen", czyli naprzemiennych warstw cegieł i kamienia naturalnego, które są stosunkowo często spotykane w Limburgu, między innymi w zamku De Bongard i pobliskim zamku Schaesberg. W skład kompleksu zamkowego wchodzi również klasycystyczna rezydencja zarządcy, bielony przedzamek z XVII w. młyn wodny Strijthagermolen oraz wozownia ze znacznie nowszej epoki, które mają status zabytków narodowych. Zarówno budynek główny, jak i domek stewarda oraz portiernia na przedzamczu zewnętrznym mają dach mansardowy, co ma miejsce również na zamku Puth i zamku Raath w Limburgu.

Pierwsze wzmianki i mieszkańcy Strijthagen

Najstarsza wzmianka o Strijthagen pochodzi z 1020 r. i dotyczy Abrahama Schöffenmeister von Streithagen, który opiekował się królewskim majątkiem z lasami na Strijthager hof.* Z listu polnego z tego czasu wynika, że Schöffenmeister Abraham von Streithagen miał prawo do 7 dzikich łąk.

W 1206 r. Henricus Miles ze Strijthagen jest wzmiankowany w sądzie kolegiackim w Kerpen, gdzie otrzymuje w długą dzierżawę 120 morgenów ziemi ornej i łąk pod ławą Kerkrade. Źródło Quix. Kapituła w Kerpen zamienia cijns roczny w wysokości dziesięciu szylingów Liège, który rycerz Hendrik van Strijthagen winien jest kapitule ponad 120 morgenów cijnsów z majątku w Strijthagen, na cijns roczny w wysokości pięciu szylingów Keuls, płatny pod rygorem ekskomuniki, którą ma ogłosić opat z Kloosterrade. W 1256 r. po raz pierwszy w księgach Kloosterrade pojawia się informacja, że rodzina Strijthagen posiadała dobra w kredycie.

Z pieczęciami Rabodo of Strythave z 1323 r. z siedmioma słupami i trzema dłutami w lewej górnej ćwiartce. Pochodził z Rode, miał 4 czerwone filary i 3 złote i był żonaty z córką z Beissel.

W 1312 r. Werner van Schaesberg przejmuje przez małżeństwo posiadłość w Strijthagen i buduje nowy zamek. W 1386 r. sprzedał zamek i majątek Johanowi Kerisowi Judenkopowi, który później nazywał się również van Streithagen.

Zamek i posiadłość pozostawały w rękach Judenkop van Streithagen aż do XVI wieku, a po śmierci braci Anny, Johana van Streithagen, Anna odziedziczyła zamek i posiadłość po Streithagen i poślubiła Georga van Schaesberg w 1510 roku, a zamek i posiadłość przeszły na własność rodziny van Schaesberg.

Po śmierci Michaela van Strijthagena w 1630 r. jego siostra Agnes wyszła za mąż za Ferdinanta Albrechta van Merode i została nową właścicielką Strijthagena.

Historia po 1900 rokuZamek Strijthagen doznał w XX wieku wielu szkód górniczych. Od 1952 r. przez wiele lat w zamku mieszkał artysta Aad de Haas wraz z rodziną.

Wokół zamku Strijthagen rozciąga się teren rekreacyjny z kilkoma parkami tematycznymi.

Park rozrywki zbankrutował w 2006 roku, a 25 kwietnia 2013 roku rada miasta Landgraaf zaakceptowała propozycję burmistrza i radnych dotyczącą zakupu kompleksu zamkowego.