Museum De Cruquius, Stelling van Amsterdam

Muzeum De Cruquius mieści się w starej parowej stacji pomp Cruquius w Cruquius, w Holandii. Jej nazwa pochodzi od Nicolaasa Kruika, holenderskiego geodety i jednego z wielu propagatorów planu osuszenia rzeki Haarlemmermeer. Podobnie jak wielu wykształconych ludzi z tamtych czasów, zlatynizował on swoje nazwisko na Nicolaus Samuel Cruquius. Za jego życia sprawa jeziora Haarlem i sposobu jego osuszenia była wiadomością międzynarodową, co ilustruje poniższy fragment z Virginia Gazette z 31 maja 1751 roku: "Z prywatnego listu z Rotterdamu dowiadujemy się, że holenderscy inżynierowie w swoim planie osuszenia jeziora Haerlem zaproponowali użycie 150 młynów przez trzy lata i obliczyli wydatki na półtora miliona florenów, ale pewien Niemiec, który był długo zatrudniony w kopalniach na Węgrzech i w Hartz, zaproponował osuszenie go za pomocą 50 maszyn w ciągu 15 miesięcy, przy znacznie niższych kosztach; i że polecono mu zbudować jedną z tych maszyn, która, jeśli okaże się, że wykona to, o czym zapewniał, jego propozycja zostanie natychmiast przyjęta."Nawet 50 maszyn okazało się zbyt drogich, więc dopiero udane eksperymenty z pompowniami parowymi, takie jak te w pobliskim parku Groenendaal w 1781 roku, zaowocowały powstaniem trzech pompowni napędzanych parą, w tym tej w Cruquius. W hołdzie dawnym planistom, stacje pomp w Haarlemmermeer zostały nazwane ich imionami. Tę przy ujściu rzeki Spaarne, w pobliżu Heemstede, nazwano Cruquius. Aby obsłużyć młyn, mieszkający w nim robotnicy założyli miasto o tej samej nazwie. W latach czterdziestych XIX wieku zbudowano wał przeciwpowodziowy, w 1850 roku uruchomiono pompę, a w ciągu trzech lat, które przepowiedziano sto lat wcześniej, jezioro Haarlem zostało osuszone. Stacja pomp Cruquius pracowała z przerwami do 1933 roku, kiedy to została przekształcona w muzeum. W domu brygadzisty urządzono kawiarnię, którą jest do dziś.