Canal of Drusus

Kanały Drusa były rzymskimi kanałami zbudowanymi dla celów wojskowych przez Nerona Klaudiusza Drusa około 12 r. p.n.e. Uważa się, że połączyły one deltę Renu z jeziorem Flevo. Ułatwiały one transport wojsk na północ, dzięki czemu nie trzeba było przeprawiać się przez otwarte Morze Północne. Miało to strategiczne znaczenie dla ataków na ludność germańską zamieszkującą wybrzeża Fryzji i wzdłuż ujścia Łaby w Zatoce Niemieckiej. Syn Drususa, Germanicus, wykorzystał kanały wykopane przez armię ojca podczas kampanii wojskowej kilkadziesiąt lat później. O kanałach wspominają żyjący dwa wieki później historycy rzymscy. Jednym z nich jest Suetoniusz, który wspomina o nich w swojej VITA DIVI CLAUDI

Dokładna lokalizacja kanałów nie jest znana i jest przedmiotem debat współczesnych historyków, archeologów i geologów. Być może znajdowały się one w głębi lądu, wzdłuż doliny rzeki IJssel. Mogła też znajdować się bliżej wybrzeża, na obszarze lagun na północ od Utrechtu, łączących jeziora lagunowe z lokalnymi odnogami delty Renu.

Inną możliwością jest Lange Renne tuż za granicą w Niemczech. Łączy on dwa odcinki Renu i ma wszystkie cechy wykopanego kanału, w tym głęboką na 10 metrów dziurę w dnie kanału, gdzie kiedyś usunięto jedną z dwóch tam, powstałą oczywiście na skutek nagłego napływu wody. Po drugiej stronie kanału znajduje się zapora, która nie została całkowicie usunięta.