IJtunnel, Amsterdam

Tunel IJtunnel, otwarty 30 października 1968 roku, to tunel samochodowy pod IJ, który łączy centrum Amsterdamu z Amsterdamem-Noord. Tunel jest częścią trasy biegnącej przez Amsterdam, która łączy Ringweg North z Ringweg South w pobliżu Duivendrecht, przez Nieuwe Leeuwarderweg, Valkenburgerstraat, Weesperstraat, Wibautstraat i Gooiseweg.

Całkowita długość tunelu, wraz z rampami wjazdowymi i wyjazdowymi, wynosi 1682 metry. Część kryta ma długość 1039 metrów. Najgłębszy punkt tunelu znajduje się 20,32 m poniżej poziomu morza. Tunel został zbudowany z prostokątnych konstrukcji betonowych o wymiarach 24,8 x 8,75 m, podzielonych na dwie tuby przeznaczone dla ruchu samochodowego, a pomiędzy nimi - dla kabli i rur.

Wentylatory, umieszczone w dwóch budynkach wentylacyjnych na brzegach IJ, wdmuchują czyste powietrze do obszarów ruchu drogowego przez rury pod powierzchnią jezdni i otwory w ścianach tunelu, a wysysają zanieczyszczone powietrze na zewnątrz. Przy wjeździe od strony północnej znajdują się kraty blokujące promienie słoneczne nad jezdnią. Nie ma ich po stronie południowej, gdzie na szczycie tunelu zbudowano budynek Nemobuilding. Ruch w tunelu jest monitorowany przez 22 kamery w obiegu zamkniętym. System grzewczy zapobiega tworzeniu się lodu na powierzchni drogi, a komputer reguluje natężenie światła na początku i na końcu tunelu, dzięki czemu następuje stopniowe przejście od światła tunelu do światła dziennego.

Trasa przez tunel IJtunnel to miejska aleja utworzona z dwóch podzielonych tuneli, z których każdy ma dwa pasy ruchu. Ta czteropasmowa droga biegnie dalej do A10 na północy i do Prins Hendrikkade na południu, gdzie zostaje zredukowana do dwóch pasów, po jednym w każdym kierunku.