Aksis czytal

Sambar, znany również jako jeleń plamisty lub jeleń axis, jest pięknym gatunkiem pochodzącym z subkontynentu indyjskiego. Niemiecki przyrodnik Johann Christian Polycarp Erxleben po raz pierwszy opisał ten gatunek w 1777 roku. Te jelenie są średniej wielkości; samce osiągają około 90 cm wysokości w kłębie, a samice około 70 cm. Jeśli chodzi o wagę, samce ważą od 30 do 75 kg, podczas gdy samice są lżejsze, ważąc od 25 do 45 kg. Jedną z zauważalnych różnic między płciami jest to, że samce są większe i mają poroże.

Nazwa "chital" pochodzi od sanskryckiego słowa "citrala", które oznacza różnorodny lub plamisty. Początkowo chital klasyfikowano w podrodzaju Axis w obrębie rodzaju Cervus, ale później nadano im własny rodzaj. Badania wykazały, że są spokrewnione z innymi gatunkami jeleni, takimi jak barasingha (Rucervus duvaucelii) i wymarły jeleń Schomburgka (R. schomburgki).

Chital są aktywne przez cały dzień, ale ich wzorce żerowania zmieniają się w zależności od temperatury. Żyją w grupach i wykazują silne zachowania antydrapieżnicze, takie jak wspólne uciekanie i ukrywanie się w gęstym podszycie. Te jelenie są dość wokalne, używając ryku, szczekania alarmowego i innych dźwięków do komunikacji. W okresie godowym samce wykazują dominujące zachowania i angażują się w rytuały zalotów, aby przyciągnąć samice.

Pod względem diety, chital są zarówno pasącymi się, jak i przeglądającymi rośliny. Żywią się trawami, młodymi pędami, ziołami, krzewami i owocami. Rozwijają się w gęstych lasach i otwartych trawiastych terenach, zwłaszcza w miejscach z dużą ilością zarośli zapewniających cień. Chital można spotkać w całych Indiach, Nepalu, Bhutanie, Bangladeszu i na Sri Lance. Zostały również wprowadzone do miejsc takich jak Australia, Stany Zjednoczone i Chorwacja.

Chital jest sklasyfikowany przez IUCN jako gatunek "najmniejszego zagrożenia" ze względu na szeroki zasięg i duże populacje. Jednak polowania i konkurencja z żywym inwentarzem domowym spowodowały spadki liczebności w niektórych obszarach. Ochrona prawna i działania na rzecz ochrony na obszarach chronionych były kluczowe dla utrzymania ich populacji. Dodatkowo, chital zostały wprowadzone do różnych regionów na całym świecie zarówno w celach łowieckich, jak i ochronnych.