Himalayan brown bear

Himalajski niedźwiedź brunatny, znany również jako himalajski niedźwiedź czerwony, niedźwiedź izabelinowy lub Dzu-Teh, to unikalny podgatunek niedźwiedzia brunatnego występujący w północnym Afganistanie, północnym Pakistanie, północnych Indiach, zachodnich Chinach i Nepalu. Są największymi ssakami w tych regionach, a samce mogą osiągać długość do 2,2 metra. Te niedźwiedzie są wszystkożerne oraz hibernują w miesiącach zimowych. W przeciwieństwie do ogólnego populacji niedźwiedzia brunatnego, który jest uznawany za gatunek najmniejszej troski, himalajski niedźwiedź brunatny jest wysoce zagrożony, a jego liczba stale maleje.

Samce są zazwyczaj większe od samic, co jest zjawiskiem znanym jako dymorfizm płciowy. Zazwyczaj mają piaskowe lub czerwonobrązowe futro. Zamieszkują obszary w Nepalu, Tybecie, Chinach, Indiach, Pakistanie, Uzbekistanie, Tadżykistanie, Kirgistanie i Kazachstanie. Co ciekawe, niedźwiedź z Gobi wykazuje wiele podobieństw do himalajskiego niedźwiedzia brunatnego, co sugeruje, że mogą one stanowić reliktową populację.

Badania genetyczne wskazują, że himalajski niedźwiedź brunatny jest najbliżej spokrewniony ze wszystkimi innymi niedźwiedziami brunatnymi oraz niedźwiedziami polarnymi. Niedźwiedzie hibernują w norach od października do około kwietnia lub maja. Jako wszystkożercy, ich dieta obejmuje rośliny, owady, małe ssaki, owoce, a niekiedy także większe zwierzęta.

Status ochronny himalajskiego niedźwiedzia brunatnego jest krytyczny. Populacja tych niedźwiedzi zmniejsza się na skutek kłusownictwa, utraty siedlisk i konfliktów z ludźmi. Działania ochronne, w tym badania naukowe oraz różnorodne inicjatywy, są kluczowe dla przetrwania tych zwierząt. Istnieje także historyczne powiązanie z legendą o Yeti, co dodaje tym zwierzętom dodatkowej warstwy tajemniczości.