Koziorożec syberyjski

Sibirski koziorożec, znany również jako koziorożec ałtajski lub koziorożec gobijski, to majestatyczny gatunek zamieszkujący Azję Środkową. Jest największym i najcięższym przedstawicielem rodzaju Capra, mimo że jego wysokość w kłębie jest nieco mniejsza niż u markura. Samce syberyjskiego koziorożca osiągają około 88-110 cm wysokości w kłębie i ważą między 60 a 130 kg, podczas gdy samice są mniejsze. Zarówno samce, jak i samice mają charakterystyczne brody i gruczoły zapachowe. Samce posiadają większe, czarne rogi, podczas gdy samice mają mniejsze, szarobrązowe rogi.

Koziorożce te występują w różnych odcieniach, od ciemnobrązowego do jasnobrązowego, przy czym samce mają ciemniejsze futro zimą. Istnieją różne podgatunki, różniące się wielkością, kształtem rogów i kolorem futra. Sezon godowy, zwany również rują, trwa od końca października do początku stycznia. W tym czasie samce angażują się w rytuały zalotne i rywalizują o samice. Po okresie ciąży trwającym 170-180 dni, samice zazwyczaj rodzą jedno młode.

Sybirski koziorożec zamieszkuje wysokie tereny powyżej granicy drzew, żywiąc się alpejskimi trawami, ziołami i liśćmi drzew. Jego naturalnymi drapieżnikami są wilki, pantery śnieżne i niedźwiedzie brunatne. Preferuje regiony o stromych zboczach, skalistych osuwiskach, alpejskich łąkach, a nawet półpustyniach, obejmujących obszar Azji Środkowej, Rosji, Mongolii, Chin oraz części Indii i Pakistanu.

Te koziorożce spędzają dni na wypasie i często tworzą stada o różnej liczebności, które rosną podczas sezonu rui. Aby przetrwać zimę, przenoszą się na niższe zbocza w poszukiwaniu pożywienia. Ich siedliska obejmują tundrę wysokogórską i rzadko zalesione zbocza. W niewoli syberyjskie koziorożce mogą żyć do 22 lat i osiągają dojrzałość płciową w różnym wieku, przy czym samce dojrzewają później niż samice.