Rakata, Krakatau

Rakata, zwany także Wielkim Krakatau, to częściowo zapadnięty stratowulkan na indonezyjskiej wyspie Krakatoa w Cieśninie Sunda pomiędzy wyspami Sumatra i Jawa. Mierzący 813 m wysokości, był największym i najbardziej wysuniętym na południe z trzech wulkanów, które utworzyły wyspę Krakatoa i jedynym, który nie został całkowicie zniszczony podczas erupcji w 1883 roku. Rakata jest ostatnią pozostałością po pierwotnej wyspie przed jej zniszczeniem. W wyniku erupcji Rakata straciła jednak swoją północną połowę, pozostawiając jedynie południową. Odsłonięty klif jest dość uderzający wizualnie, częściowo składa się z dużego odsłoniętego wału kończącego się dużą soczewkowatą wypukłością w środku prawie pionowego klifu. Cecha ta została nazwana "okiem Krakatoa".