Lebaran

Lebaran, znane również jako Idul Fitri, jest jednym z najważniejszych świąt narodowych w Indonezji. Zazwyczaj trwa dwa dni, a dodatkowe dni często ogłaszane są jako dni wolne od pracy. Wiele osób, zwłaszcza muzułmanów, bierze w tym okresie urlop płatny, aby świętować.

Termin „Lebaran” ma różne sugerowane pochodzenie, prawdopodobnie z języków jawajskiego, sundajskiego lub betawi. Uważa się, że święto to rozpoczęło się w XV wieku, łącząc kulturę jawajską z tradycjami islamskimi. Unikalne zwyczaje, takie jak „sungkem” (gest szacunku) i jedzenie „ketupat” (ciastek ryżowych), są integralnymi elementami obchodów.

Przed Lebaran odbywa się kilka znaczących działań. Ludzie otrzymują bonus Lebaran, kupują nowe ubrania i uczestniczą w „mudik”, tradycji powrotu do rodzinnych miejscowości. Noc przed Idul Fitri, znana jako „takbiran”, jest wypełniona różnymi rytuałami i praktykami kulturowymi.

W dniu Lebaran wszyscy ubierają się w nowe ubrania, serdecznie się witają i proszą o przebaczenie. Rodziny gromadzą się na specjalne posiłki, a dzieci otrzymują „uang lebaran”, czyli pieniądze w kolorowych kopertach. Tradycyjne stroje, takie jak „baju koko” dla mężczyzn i „kebaya kurung” dla kobiet, są powszechnie noszone. Po Lebaran odwiedzanie grobów i uczestniczenie w rytuałach „halal bi-halal” w celu wzmocnienia więzi społecznych to powszechne praktyki.