Dławigad malajski

Zasięg występowania i środowisko

Południowo-wschodnia Azja; występuje na terenach południowego Wietnamu, Kambodży, Półwyspu Malajskiego i Indonezji (wyspy Sumatra, Jawa i Celebes). Zdecydowana większość populacji występuje w Indonezji.

Ptak ten zasiedla głównie strefy przybrzeżne, pokarm zdobywa na rozległych bagnach, natomiast gniazduje w miejscach graniczących z namorzynami i słodkowodnymi, leśnymi bagnami i torfowiskami. Widywany również na jeziorach, stawach i polach ryżowych. Spotykany do 50 km od wody, czasami żywi w pobliżu osiedli ludzkich.

Systematyka

Po raz pierwszy opisany przez Rafflesa w 1822 roku pod nazwą Tantalus cinereus. Dawniej umieszczany był w rodzajach Ibis, Tantalus lub Pseudotantalus. Takson monotypowy, nie wyróżniono podgatunków.

Morfologia

Długość ciała 95–100 cm. Długość skrzydła 43,5–50 cm, wierzchołka dzioba 19,4–27,5 cm, stępu 18,8–25,5 cm i ogona 14,5–17 cm. Upierzenie ogólnie koloru białego lub mlecznego poza błyszcząco-zielonym ogonem i lotkami. Dziób koloru żółtego. Nagie części ciała (głowa i nogi) koloru czerwonego. Pióra młodych ptaków koloru szarego, z większym upierzeniem głowy. Nagie części ciała u młodych ptaków koloru żółtego matowego.

Pożywienie

Poluje na duże poskoczki z rodzaju Periophthalmus o długości ciała o 10–23 cm, także na małe ryby, węże, żaby, krewetki i kraby. Większość obserwowanych metod polowania polega na sondowaniu długim dziobem powierzchni wody i wykrywania poprzez dotyk pływających w niej ryb. Czasami poluje również poprzez obserwację. Dzienne spożycie pokarmu szacuje się na około 630 g, a poluje tylko około dwóch godzin. Często przebywa w płytkich basenach lasów namorzynowych, gdzie występuje duże zagęszczenie ryb.

Rozród

Okres rozrodczy prawdopodobnie przypada na porę suchą (lipiec-sierpień) zarówno na Sumatrze jak i na Jawie, chociaż na Pulau Rambut zaobserwowano rozród w listopadzie i marcu. Gniazduje w koloniach na drzewach. Gniazdo zazwyczaj znajduje się 6–12 m nad ziemią, na dużym drzewie. Samica znosi od 1 do 4 jaj. Szczegóły wychowu młodych nieznane.

Status i ochrona

Dławigad malajski jest objęty konwekcją CITES (załącznik I). W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii EN (zagrożony wyginięciem).