Krokodyl gawialowy

Krokodyl gawialowy, krokodyl sundajski – gatunek krokodyla z grupy Tomistominae.

Systematyka

Krokodyl gawialowy jest jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem rodzaju Tomistoma i grupy Tomistominae. Tradycyjnie zaliczany do rodziny krokodylowatych (krokodyli właściwych), co wspierają dane morfologiczne, jednak badania molekularne sugerują, że należy do gawiali. Rozwój czaszki Tomistoma schlegelii, kształt całej głowy, jak również jej części rostralnej i postrostralnej bardziej przypominają tę występującą u Crocodylidae, co wspiera hipotezę o pokrewieństwie krokodyla gawialowego powstałą w oparciu o dane morfologiczne.

Morfologia

Osiąga do 5 m długości. Głowa wąska i znacznie wydłużona (ok. 4,5 razy dłuższa u podstawy niż szeroka). Podobny smukły kształt pyska ma gawial gangesowy i od niego pochodzi jego nazwa. Zęby długie, cienkie i ostre o jednakowej długości. Górna szczęka nie ma wycięć jak u innych przedstawicieli rodziny. Grzbiet oliwkowobrązowy, brzuch żółtozielony lub żółtawy, na ogonie szerokie poprzeczne ciemnobrązowe pręgi.

Biotop

Słodkowodne jeziora, rzeki i bagna.

Pokarm

Głównie ryby oraz skorupiaki i ssaki.

Behawior

Wydłużony pysk z cienkimi długimi zębami jest wyspecjalizowanym narzędziem do chwytania ryb.

Rozmnażanie

Sezon godowy zaczyna się w maju. Samice budują gniazda w kształcie kopca do 60 cm wysokości. Budulcem są zazwyczaj suche liście i torf, do którego składają od 20 do 60 jaj. Każde jajo ma ok. 10 cm długości. Okres inkubacji trwa ok. 90 dni. Rodzice nie opiekują się młodymi.

Występowanie

Indonezja: (Sumatra, Kalimantan, Jawa, prawdopodobnie Celebes), Malezja: (Półwysep Malajski, Borneo), prawdopodobnie Wietnam. Przypuszcza się, że został wytępiony w Tajlandii, bo od 1970 roku nie zaobserwowano tam żadnego osobnika. Dziką populację szacuje się na poniżej 2500 dorosłych osobników.