Lutung jawajski

Langur jawajski wschodni, znany również jako lutung hebanowy, jest fascynującą małpą Starego Świata należącą do podrodziny Colobinae. Charakteryzuje się gładkim czarnym futrem z subtelnymi brązowymi odcieniami na nogach, bokach i brodach. Ten unikalny gatunek pochodzi z Jawy i kilku pobliskich wysp indonezyjskich. Jego nazwa naukowa, Trachypithecus auratus, sugeruje istnienie rzadkiej złotej odmiany, którą czasem mylnie utożsamia się z innym gatunkiem, langurem złotym.

Langury te wyróżniają się długimi ogonami, które mogą osiągać do 98 cm, podczas gdy ich ciała mierzą około 55 cm długości. Oba podgatunki cechują się podobnym wyglądem. Samce i samice zazwyczaj mają błyszczące czarne futro, jednak u samic występuje charakterystyczna żółtawobiała plama w okolicach intymnych. Co ciekawe, młode rodzą się pomarańczowe, a niektóre dorosłe osobniki podgatunku nominatywnego mogą zachować trochę tej młodzieńczej kolorystyki w miarę dorastania.

Langury jawajskie wschodnie dobrze się rozwijają zarówno w sercu, jak i na obrzeżach lasów deszczowych, prowadząc aktywne nadrzewne życie w ciągu dnia. Ich dieta składa się głównie z liści, owoców, kwiatów i larw owadów. Posiadają wyspecjalizowane żołądki i powiększone gruczoły ślinowe, które pomagają im efektywnie trawić włókniste pożywienie.

Langury są społecznymi stworzeniami, żyjącymi zwykle w grupach liczących około siedmiu osobników, w tym jednego lub dwóch dorosłych samców. Samice są szczególnie ochronne, zwłaszcza w stosunku do samic z innych grup. Jasnopomarańczowy kolor młodych jest uznawany za sygnał ochronny. Rozmnażanie odbywa się przez cały rok, a samice zazwyczaj rodzą jedno młode na raz.

Historycznie istniały dwa uznane podgatunki Trachypithecus auratus: langur jawajski wschodni i langur jawajski zachodni. Jednak w 2008 roku naukowcy Roos i in. sklasyfikowali Trachypithecus auratus mauritius jako odrębny gatunek, znany obecnie jako Trachypithecus mauritius.