Nowogwinejka

Cyraneczka Salvadoriego, znana również jako kaczka Salvadoriego, to wyjątkowy ptak z Nowej Gwinei. Charakteryzuje się ciemnobrązową głową i szyją, wzorzystym ciałem w ciemnobrązowe i białe plamy, pomarańczowymi nogami i żółtym dziobem. Ta unikalna kaczka zamieszkuje górskie strumienie i jeziora. Typowo składa 2 do 4 jaj w pobliżu wody w czasie pory suchej i jest wszystkożerna, co oznacza, że zjada zarówno rośliny, jak i zwierzęta.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje cyraneczkę Salvadoriego jako gatunek narażony na wyginięcie z powodu powoli malejącej liczebności jej populacji.

Po raz pierwszy opisana przez Rothschilda i Harterta w 1894 roku, cyraneczka Salvadoriego należy do monotypowego rodzaju Salvadorina i nie ma podgatunków. Na przestrzeni lat była wielokrotnie klasyfikowana w rodzinie kaczkowatych. Jej nazwa pochodzi od włoskiego ornitologa Tommaso Salvadoriego, a nazwa gatunkowa waigiuensis odnosi się do wyspy Waigeo w pobliżu Nowej Gwinei.

Osiągająca długość 38–43 cm, cyraneczka Salvadoriego jest stosunkowo mała. Żyje w szybko płynących rzekach i strumieniach Nowej Gwinei, zwykle na wysokościach od 500 do 4000 metrów n.p.m. Jako wszystkożerca, żywi się mieszanką roślin, owadów i prawdopodobnie małych ryb.

Niestety, cyraneczka Salvadoriego stoi przed wieloma zagrożeniami, w tym polowaniami, degradacją siedlisk, drapieżnictwem ze strony psów oraz konkurencją ze strony wprowadzonych gatunków ryb sportowych. Jej populacja jest szacowana na 2 500 do 9 999 dorosłych osobników, co uzasadnia jej status jako gatunku narażonego na wyginięcie.