Pangolin jawajski

Sundański pangolin, znany także jako malajski lub jawajski pangolin, to fascynujące stworzenie występujące w Azji Południowo-Wschodniej. Ten gatunek preferuje zalesione obszary i spędza wiele czasu na drzewach. Jest blisko spokrewniony z pangolinem z Palawanu oraz chińskim pangolinem, ale wyróżnia się większymi rozmiarami i jaśniejszym umaszczeniem. Do jego unikalnych cech należy ziarnista skóra na stopach, silne pazury do kopania oraz długi, lepki język, idealny do spożywania mrówek i termitów.

Jeśli chodzi o zachowanie, sundajskie pangoliny są dość samotnicze i aktywne głównie nocą. Wolą trzymać się na uboczu i intensywnie poszukują pożywienia po zmroku. Matki zazwyczaj rodzą jedno lub dwa młode rocznie i opiekują się nimi w zejściowych norach zimowych. W sytuacji zagrożenia, pangoliny zwijają się w kulkę, aby się chronić. Ich głównymi drapieżnikami są ludzie, tygrysy i lamparty mgławicowe. Niestety, największe zagrożenie stanowią ludzie z powodu kłusownictwa i nielegalnego handlu, co doprowadziło do krytycznego zagrożenia tego gatunku.

Ostatnio pojawiły się doniesienia dotyczące pangolinów w kontekście chorób. Sekwencje kwasu nukleinowego wirusa, podobne do SARS-CoV-2, znaleziono w próbkach pangolina, co wywołało dyskusje na temat ich potencjalnej roli w pochodzeniu koronawirusów. Jednak genetyczny związek między pangolinami a SARS-CoV-2 nadal pozostaje niejasny. Mimo prawnej ochrony w Chinach, pangoliny są wciąż kłusowane do celów tradycyjnej medycyny.

W zakresie ochrony, sundajski pangolin, podobnie jak inne gatunki pangolinów, jest wymieniony w Załączniku I CITES, co oznacza zakaz międzynarodowego handlu tymi zwierzętami. Wysiłki na rzecz ochrony pangolinów zostały zintensyfikowane, zwłaszcza ze względu na ich podatność na eksploatację. Działania te są kluczowe, aby zapewnić, że te unikalne stworzenia nie znikną z naszej planety.