Prakolczatka nowogwinejska

Zachodnia długodzioba kolczatka jest jednym z czterech współcześnie żyjących gatunków kolczatek i jednym z trzech gatunków należących do rodzaju Zaglossus, które są endemiczne dla Nowej Gwinei. Pierwotnie nazywana Tachyglossus bruijnii, obecnie pełni rolę gatunku typowego dla rodzaju Zaglossus. W przeciwieństwie do kolczatki krótkodziobej, ten jajorodny ssak głównie żywi się dżdżownicami, osiąga większe rozmiary (waży do 16,5 kilogramów) i ma dłuższy, skierowany w dół ryjek. Jego kolce są również wymieszane z futrem, co sprawia, że jest największym żyjącym stekowcem.

Zachodnią długodziobą kolczatkę można znaleźć głównie na Półwyspie Ptasia Głowa oraz w Górach Foja w prowincjach Papua Zachodnia i Papua w Indonezji, zazwyczaj na wysokościach od 1300 do 4000 metrów. Gatunek ten preferuje alpejskie łąki i wilgotne lasy górskie. Niektóre dowody sugerują nawet, że mógł przetrwać w regionie Kimberley na północnym zachodzie Australii do niedawnych czasów.

Niestety, zachodnia długodzioba kolczatka jest krytycznie zagrożona z powodu niszczenia siedlisk i polowań. Chociaż komercyjne polowania są zakazane, tradycyjne praktyki łowieckie są nadal dozwolone. Ekspedycja Conservation International w 2013 roku odkryła populację tych kolczatek w Górach Foja, nazywając to miejsce częścią "zagubionego świata" dzikiej przyrody. Ze względu na jej niepewny status, podejmowane są działania ochronne mające na celu zachowanie tego unikalnego gatunku i jego siedlisk.