Siamang

Siamang to duży, czarnofutry gibon zamieszkujący Indonezję, Malezję i Tajlandię. Jest największym przedstawicielem gibonów, osiągającym nawet 1 metr wysokości i wagę około 14 kg. Wyróżnia się specyficznymi cechami, takimi jak częściowo złączone palce u stóp oraz duża torba gardłowa, która umożliwia emitowanie donośnych dźwięków.

Te nadrzewne prymaty zamieszkują lasy, lecz są coraz bardziej zagrożone przez utratę siedlisk spowodowaną produkcją oleju palmowego, nielegalnym wyrębem drzew oraz rozwojem urbanistycznym. Dodatkowo, padają ofiarą nielegalnego handlu zwierzętami i polowań. Na szczęście prowadzone są działania ochronne, a siamangi żyją na chronionych obszarach w swoich ojczystych krajach.

Siamangi zazwyczaj żyją w niewielkich grupach rodzinnych i są głównie owocożerne, co oznacza, że ich dieta składa się przeważnie z owoców. Są monogamiczne i cechują się różnorodnymi zachowaniami społecznymi. Komunikacja wokalna odgrywa kluczową rolę w ich życiu, zwłaszcza w oznaczaniu terytorium. Głośne dźwięki mają fundamentalne znaczenie zarówno dla obrony ich obszaru, jak i interakcji z innymi grupami.

Przetrwanie siamangów w dużej mierze zależy od ochrony ich leśnych siedlisk i zwalczania nielegalnych działań, takich jak kłusownictwo i wycinka lasów. Chroniąc ich naturalne środowisko i podejmując odpowiednie działania przeciwko tym zagrożeniom, konserwatorzy środowiska mają nadzieję zabezpieczyć przyszłość tego unikalnego i zagrożonego gatunku gibona.