Świnia brodawkowata

Jawajski dzik brodawkowaty, znany również jako jawajski dzik, to unikalny gatunek występujący wyłącznie na indonezyjskich wyspach Jawa i Bawean. Niestety, na wyspie Madura już wyginął, a od 1996 roku jest klasyfikowany jako gatunek zagrożony na Czerwonej Liście IUCN. Ten dzik jest łatwo rozpoznawalny dzięki swojemu czarnemu ubarwieniu z niektórymi czerwonawymi partiami, brodawkami na twarzy oraz charakterystycznymi grzebieniami na karku i grzbiecie. Samce zazwyczaj ważą około 108,2 kg, podczas gdy samice są mniejsze, osiągając wagę około 44 kg.

Dziki te zasiedlają tereny trawiaste i wtórne lasy na wysokościach poniżej 800 metrów na Jawie i Bawean. Preferują życie samotne, choć czasem można je spotkać w grupach. Są najbardziej aktywne nocą i o zmierzchu. Sezon rozrodczy trwa od września do grudnia, a okres ciąży wynosi cztery miesiące. Prosięta są karmione przez trzy do czterech miesięcy po urodzeniu.

Jawajski dzik brodawkowaty spotyka na swojej drodze liczne zagrożenia, takie jak utrata siedlisk spowodowana działalnością człowieka, kłusownictwo przez rolników oraz konkurencja z dzikiem pręgowanym, co może prowadzić do hybrydyzacji.

W celu przeciwdziałania tym zagrożeniom, podejmowane są różnorodne działania ochronne. Światowe Stowarzyszenie Ogrodów Zoologicznych i Akwariów angażuje się w hodowlę tych dzików w niewoli, z zamiarem ich reintrodukcji do chronionych obszarów. Naukowcy stosują mapowanie molekularne, aby rozróżnić prawdziwe jawajskie dziki brodawkowate od hybryd. Dodatkowo realizowane są programy edukacyjne mające na celu informowanie lokalnych społeczności o znaczeniu oraz zagrożonym statusie tego gatunku.

Te zintegrowane wysiłki są kluczowe dla zapewnienia przetrwania jawajskiego dzika brodawkowatego dla przyszłych pokoleń.