Jewish philosophy, Ar-Ramadi

Filozofia żydowska obejmuje całą filozofię uprawianą przez Żydów lub w odniesieniu do religii judaizmu. Do czasu nowoczesnej Haskali i emancypacji Żydów, filozofia żydowska zajmowała się próbami pogodzenia spójnych nowych idei z tradycją judaizmu rabinicznego, organizując w ten sposób pojawiające się idee, które niekoniecznie są żydowskie, w unikalnie żydowskie ramy scholastyczne i światopogląd. Wraz z przyjęciem do nowoczesnego społeczeństwa Żydzi z wykształceniem świeckim przyjęli lub rozwinęli zupełnie nowe filozofie, by sprostać wymaganiom świata, w którym się znaleźli.

Średniowieczne ponowne odkrycie starożytnej filozofii greckiej wśród Geonimów z X-wiecznych akademii babilońskich wprowadziło filozofię racjonalistyczną do judaizmu biblijno-talmudycznego. Filozofia ta stanowiła zasadniczo konkurencję dla kabały. Obie szkoły stały się częścią klasycznej literatury rabinicznej, choć upadek racjonalizmu scholastycznego zbiegł się z wydarzeniami historycznymi, które przyciągnęły Żydów do podejścia kabalistycznego. Dla Żydów aszkenazyjskich emancypacja i zetknięcie się z myślą świecką od XVIII wieku zmieniły sposób postrzegania filozofii. Społeczności aszkenazyjskie i sefardyjskie miały później bardziej ambiwalentne interakcje z kulturą świecką niż w Europie Zachodniej. W zróżnicowanych reakcjach na nowoczesność żydowskie idee filozoficzne rozwijały się w ramach pojawiających się ruchów religijnych. Rozwój ten można postrzegać jako kontynuację lub zerwanie z kanonem filozofii rabinicznej średniowiecza, a także z innymi historycznymi, dialektycznymi aspektami myśli żydowskiej, co zaowocowało zróżnicowanym współczesnym żydowskim podejściem do metod filozoficznych.