Killiney Hill, Dublin

Wzgórze Killiney jest najbardziej wysuniętym na południe z dwóch wzgórz, które tworzą południową granicę Zatoki Dublińskiej. Wzgórze, zwieńczone obeliskiem, ma 153 metry wysokości i roztacza się z niego widok na okolicę: Dublin na północnym zachodzie; Morze Irlandzkie i góry Walii na wschodzie i południowym wschodzie; oraz Bray Head i góry Wicklow na południu. W przeszłości wzgórze było wyższe, ale usunięto ze szczytu materiał na budowę mola w Dún Laoghaire. Obelisk został ukończony w 1742 r. i upamiętnia ofiary Irlandzkiego Głodu z lat 1740-41.

Wzgórze Killiney znajduje się na terenie dawnego miasteczka Mount Mapas, czyli Scalpwilliam, o którym pierwsze wzmianki pod tą nazwą pojawiły się na początku XVII wieku. Do dawnych mieszkańców należał kapitan Edward Maunsell, który w 1755 r. pełnił funkcję Wysokiego Szeryfa Hrabstwa Dublin, a następnie pułkownik Henry Loftus, poseł na Bannow w Hrabstwie Wexford. Loftus zasadził wzgórze i zbudował pobliskie drogi. W 1790 r. zamieszkał tu lord Clonmell i zbudował park, który wypełnił jeleniami.

Wzgórze Killiney i wzgórze Dalkey są częścią parku Killiney Hill, małego parku publicznego z widokiem na wioski Dalkey na północy i Killiney na zachodzie. W 1887 roku został on oddany do użytku publicznego przez księcia Walii Alberta Victora, na pamiątkę Jubileuszu Królowej Wiktorii, i nazwany Wzgórzem Wiktorii. Park przecinają liczne ścieżki spacerowe, a dzięki widokom we wszystkich kierunkach jest on wykorzystywany przez spacerowiczów i wędrowców z okolicznych miejscowości.