Mountjoy Square, Dublin

Mountjoy Square to georgiański plac ogrodowy w Dublinie, w Irlandii, na północnej stronie miasta, niespełna kilometr od rzeki Liffey. Jeden z pięciu gruzińskich placów w Dublinie, został zaplanowany i zagospodarowany pod koniec XVIII wieku przez Luke'a Gardinera, pierwszego wicehrabiego Mountjoy. Ze wszystkich stron otaczają go szeregowe georgiańskie domy z czerwonej cegły. Budowa domów rozpoczęła się w 1792 roku, a ostatni obiekt został ukończony w 1818 roku.

Na przestrzeni wieków plac był domem dla wielu wybitnych ludzi Dublina: prawników, duchownych, polityków, pisarzy i artystów plastyków. Pisarz James Joyce mieszkał w okolicach placu w latach swojej młodości, dramaturg Seán O'Casey napisał tu kilka ze swoich najsłynniejszych sztuk, W.B. Yeats zatrzymał się tu ze swoim przyjacielem Johnem O'Leary, a ostatnio na placu nakręcono znaczną część nagrodzonego Oscarem filmu Once. Odbywały się tu historyczne spotkania, w tym planowanie Powstania Wielkanocnego i jedne z najwcześniejszych posiedzeń Dáil. Wybitni irlandzcy unioniści i republikanie dzielili ten plac.

Mountjoy może się poszczycić tym, że jest jedynym prawdziwym dublińskim placem w stylu georgiańskim - każdy z jego boków ma dokładnie 140 metrów długości. Na północnej, wschodniej i zachodniej stronie znajduje się po 18 domów, a na południowej 19, co odzwierciedla pewne różnice w wielkości działek. Chociaż pierwotnie każda strona była numerowana osobno, obecnie domy są numerowane w sposób ciągły, zgodnie z ruchem wskazówek zegara, począwszy od nr 1 w północno-zachodnim narożniku. 1 w północno-zachodnim narożniku. Podczas gdy strona północna i południowa są ciągłe od rogu do rogu, strona wschodnia i zachodnia składają się z trzech tarasów, poprzecinanych dwiema bocznymi ulicami: Grenville Street i Gardiner Place od zachodu oraz Fitzgibbon i North Great Charles Street od wschodu. Gardiner Street przechodzi przez zachodnią stronę placu, a Belvidere Place i Gardiner Lane biegną z północnego i południowo-wschodniego narożnika.

Chociaż niektóre z oryginalnych budynków popadły w ruinę w XX wieku i zostały ostatecznie rozebrane, nowe budynki zostały wyposażone w odtworzone fasady, dzięki czemu każda strona placu zachowała wygląd spójnego gruzińskiego tarasu.