Samhain

Samhain to gaelickie święto oznaczające koniec sezonu zbiorów i początek zimy. Obchodzone od 31 października do 1 listopada, ma istotne znaczenie w kulturze gaelickiej, jako czas, gdy granica między naszym światem a Zaświatami jest uważana za wyjątkowo cienką. Wraz z Imbolc, Bealtaine i Lughnasadh, Samhain jest jednym z czterech kluczowych gaelickich świąt sezonowych. Święto to ma swoje korzenie w pogańskich obrzędach celtyckich i było tradycyjnie celebrowane w Irlandii, Szkocji i na Wyspie Man, odgrywając ważną rolę w mitologii irlandzkiej.

Tradycyjnie, obchody Samhain obejmowały rytuały takie jak rozpalanie ognisk, wróżenie i składanie ofiar duchom czy wróżkom zwanym Aos Sí. Wierzono, że w tym czasie duchy zmarłych wracają, by odwiedzić swoje domy, szukając gościnności. Ludzie uczestniczyli również w mumming i guising – tradycji chodzenia od drzwi do drzwi w kostiumach, recytując wiersze w zamian za jedzenie. Wróżby z użyciem orzechów, jabłek i innych przedmiotów były powszechne podczas Samhain.

W IX wieku Kościół chrześcijański przeniósł Dzień Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny na 1 i 2 listopada, łącząc elementy Samhain z chrześcijańskimi obchodami. Z czasem to połączenie dało początek współczesnemu Halloween. Uczeni używali terminu 'Samhain' do opisywania gaelickich zwyczajów Halloween aż do XIX wieku.

Dziś celtyccy neopoganie i Wiccanie obchodzą Samhain jako święto religijne, zwykle w okolicy 31 października. Na półkuli południowej obchodzone jest około 1 maja. Wiele tradycji i zwyczajów związanych z Samhain, takich jak ogniska, rytuały wróżbiarskie i oddawanie czci zmarłym, jest nadal praktykowanych przez tych, którzy interesują się duchowością celtycką.

Samhain znacząco wpłynęło na współczesne zwyczaje Halloween i pozostaje ważną częścią tradycji celtyckich neopogan i Wiccan. Jest to czas na oddawanie czci przodkom, nawiązywanie kontaktu z duchami i zaznaczanie zmieniających się pór roku, odzwierciedlając starożytne wierzenia i praktyki celtyckie.