Uszatka zwyczajna

Sowa uszata, znana również jako sowa uszata północna, mniejsza sowa rogata lub sowa kocia, to fascynujący gatunek średniej wielkości sowy. Ma szeroki zasięg lęgowy w Europie, regionie palearktycznym i Ameryce Północnej. Ta sowa należy do rodziny Strigidae, która obejmuje typowe sowy.

Siedlisko i Dieta

Sowy uszate doskonale radzą sobie w półotwartych siedliskach. Lubią odpoczywać i gnieździć się w gęstych lasach, jednak preferują polować na otwartych terenach. Ich dieta składa się głównie z małych gryzoni, szczególnie nornic. Są jednak dość elastyczne i mogą również polować na ptaki i owady, gdy zachodzi taka potrzeba. Co ciekawe, często korzystają z gniazd zbudowanych przez inne ptaki, zwłaszcza przez krukowate, takie jak wrony i kruki.

Zachowanie i Migracja

W przeciwieństwie do wielu innych gatunków sów, sowy uszate nie są zbyt terytorialne. Są częściowo wędrowne, pojawiają się nieregularnie i czasami są uważane za nomadyczne. Zimą często można je spotkać, jak dzielą miejsca odpoczynku z innymi sowami uszatymi.

Opis Fizyczny

Te sowy są smukłe, mają długie skrzydła i wyraźne pęczki uszne. Ich ubarwienie jest zazwyczaj ochrowo-rude z szarawym lub brunatnym nalotem i czarnymi pręgami. Istnieje wiele indywidualnych i regionalnych wariacji w wyglądzie tych sów. Mają od 31 do 40 cm długości, a ich rozpiętość skrzydeł wynosi od 86 do 102 cm. Jak to często bywa u ptaków drapieżnych, samice są nieco większe od samców. Mają czarny dziób i oczy, które mogą być od żółto-pomarańczowych do pomarańczowo-czerwonych.

Dźwięki i Słuch

Samce mają głęboki śpiew "whoop", podczas gdy samice wydają wyższe, nosowe dźwięki. Obie płci mogą wydawać miauczące, wysokie dźwięki i sykliwe odgłosy w sytuacjach zagrożenia. Mają duże, asymetryczne otwory uszne, które pomagają im słyszeć dźwięki z różnych kierunków, co zwiększa ich zdolności łowieckie.

Taksonomia i Podgatunki

Sowy uszate należą do rodzaju Asio i mają trzy do czterech podgatunków:

- Asio otus otus: Występuje w regionie palearktycznym.

- Asio otus canariensis: Endemiczny na Wyspach Kanaryjskich.

- Asio otus wilsonianus: Występuje w Ameryce Północnej.

Zasięg i Adaptacyjność

Te sowy są szeroko rozpowszechnione, obejmując Europę, część Azji i Amerykę Północną. Mogą żyć w różnych środowiskach, w tym w lasach, bagnach, sadach, a nawet na obszarach miejskich. Są bardzo elastyczne, potrafią przystosować się do różnych wysokości i klimatów, od stref umiarkowanych po półpustynie.

Zachowanie i Rozmnażanie

Sowy uszate są nocnymi łowcami. Nie są terytorialne i często odpoczywają wspólnie zimą. Niektóre populacje północne migrują na południe jesienią i mogą wykazywać nomadyczne tendencje w zależności od dostępności pokarmu. Są monogamiczne, a samce zajmują terytoria poprzez śpiew i loty pokazowe. Zwykle korzystają ze starych gniazd innych ptaków do rozmnażania, preferując te w drzewach iglastych. Samice składają 3-5 jaj, które wykluwają się po około 27-28 dniach. Młode opuszczają gniazdo w wieku 20-27 dni i są karmione przez rodziców przez okres do dwóch miesięcy.

Status Ochrony

Sowy uszate są zagrożone utratą siedlisk, pestycydami i prześladowaniami, ale ich populacja pozostaje szeroko rozpowszechniona i liczna. Działania ochronne obejmują dostarczanie sztucznych miejsc lęgowych i dokarmianie ich w okresach niskiej dostępności pokarmu. Pomimo spadków liczebności w niektórych obszarach, sowa uszata jest uznawana przez IUCN za gatunek najmniejszej troski.