Wilson's Arch, Jerozolima

Łuk Wilsona to współczesna nazwa starożytnego kamiennego łuku z Jerozolimy, pierwszego z rzędu łuków, które podtrzymywały duży most łączący Wzgórze Świątynne Herodian z Górnym Miastem na przeciwległym Wzgórzu Zachodnim. Łuk wypływa z Muru Zachodniego i jest nadal widoczny pod późniejszymi budynkami ustawionymi przy murze. Nazwa Łuk Wilsona używana jest także do określenia hali, którą częściowo przykrywa, a która obecnie służy jako synagoga. Hala ta otwiera się na Plac pod Ścianą Płaczu w północno-wschodnim narożniku placu, tak że dla zwiedzających, stojących przed Ścianą Płaczu, jest widoczna po lewej stronie części modlitewnej Ściany Płaczu.

Łuk miał kiedyś rozpiętość 13 m i podtrzymywał most, który prowadził zarówno ulicę, jak i akwedukt. Podczas wykopalisk prowadzonych w latach 2015-2019 zebrano materiał organiczny z zaprawy używanej na różnych etapach budowy. Datowanie radiowęglowe wykazało, że pierwszy most prowadzący na Górę Świątynną został ukończony między 20 r. p.n.e. a 20 r. n.e. a podwojenie szerokości nastąpiło między 30 r. a 60 r. n.e. Poziom gruntu w okresie Drugiej Świątyni był o około 3 metry niższy niż w okresie podboju wczesnoarabskiego. Obecnie oryginalne kamienie łuku leżą w zasypce na głębokości ok. 8 metrów poniżej współczesnego poziomu bruku. Łuk ten, podobnie jak łuk Robinsona, służył kiedyś jako most nad biegnącą pod nim wybrukowaną kamieniami ulicą. Uważa się, że ten starszy most umożliwiał dostęp do bramy, która w okresie późnej Drugiej Świątyni znajdowała się na równi z powierzchnią Góry Świątynnej.