Sennyo-ji

Sennyo-ji to świątynia shingon w Itoshimie, w prefekturze Fukuoka, w Japonii. Jej honorowy prefiks sangō to Sennyo-ji Daihiō-in. Jest ona również określana jako Raizan Kannon.

Według legendy, Sennyo-ji został założony w okresie Nara przez Seigę, który przybył z Indii jako kapłan w tym okresie.

Ze względu na swoje położenie na północy, z widokiem na Morze Genkai, była oczekiwana przez szogunat jako świątynia modlitewna na pierwszej linii frontu przeciwko najazdom Mongołów na Japonię w okresie Kamakura. W czasach swojej świetności wokół świątyni znajdowało się podobno do 300 kapłanów. Sennyo-ji jest ogólnym określeniem tej świątyni i jest również określana jako domek kapłanów, który znajdował się obok środkowego sanktuarium, dzisiejszego miejsca Ikazuchi-jinja. Drewniany posąg Avalokiteśvary jest przedmiotem górskiej wiary, który został umieszczony w głównej sali.

Następnie pomieszczenia mieszkalne kapłanów zostały zrujnowane podczas długiej wojny między okresami Muromachi i Sengoku, pozostała tylko chata kapłana. W 1573 r. główna sala została jednak ufundowana przez Kurodę Tsugutakę, szóstego pana feudalnego z klanu Kuroda. Mówi się, że to on zasadził wielki klon, który został uznany za pomnik przyrody w prefekturze Fukuoka.

Na górze Rai znajdują się dwa sanktuaria, jedno w środkowej części góry, a drugie na jej szczycie. Środkowe sanktuarium zostało założone na cześć cesarza Suinina, którego panowanie umownie uznaje się za okres od 29 r. p.n.e. do 70 r. n.e. Oba sanktuaria były zarządzane przez świątynię aż do okresu Edo. Jednak domek kapłana w środkowym sanktuarium został zniesiony w wyniku oddzielenia shinto od buddyzmu, wprowadzonego po restauracji Meiji. Zabytki kultury, takie jak posągi Buddy, w tym główny Budda, oraz starożytne dokumenty, zostały przeniesione do głównego holu.

Świątynia jest również znana z tego, że jest doskonałym miejscem do oglądania kwitnących wiśni wiosną, a wiele osób odwiedza ją jesienią, aby podziwiać jesienne liście.