Dafnia

Dafnia, często nazywana pchłą wodną, to drobny skorupiak o długości od 0,2 do 5 milimetrów. Swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznemu, skaczącemu sposobowi pływania, przypominającemu ruchy pcheł. Należące do rzędu wioślarek (Cladocera), Dafnie występują w różnych zbiornikach wodnych, od kwaśnych torfowisk po słodkowodne jeziora i stawy. Najczęściej spotykane gatunki to Dafnia zwyczajna (Daphnia pulex) i Dafnia wielka (Daphnia magna).

Te małe stworzenia mają unikalny wygląd, z segmentowanymi ciałami pokrytymi przezroczystym pancerzykiem. Posiadają także złożone oczy, czułki oraz drobne, włoskowate struktury na odwłoku. Naukowcy chętnie badają Dafnie ze względu na ich przezroczysty egzoszkielet, który ułatwia obserwację narządów wewnętrznych i procesów życiowych. Jako filtratory, Dafnie głównie żywią się glonami i materią organiczną.

Większość gatunków Dafnii rozmnaża się poprzez proces zwany cykliczną partenogenezą, co oznacza, że przechodzą między rozmnażaniem bezpłciowym a płciowym. W trudnych warunkach środowiskowych produkują jaja spoczynkowe, co pomaga im przetrwać niekorzystne okresy. W ekosystemach wodnych Dafnie są niezbędne, stanowiąc kluczowe źródło pokarmu dla wielu organizmów.

Niestety, kilka gatunków Dafnii jest uznanych za zagrożone, a niektóre są nawet wymienione jako narażone na wyginięcie przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN). Oprócz znaczenia ekologicznego, Dafnie są używane w różnych dziedzinach. Są popularnym żywym pokarmem w akwarystyce, uczestniczą w testach toksyczności i pomagają naukowcom w badaniach środowiskowych, takich jak wpływy zmian klimatycznych i promieniowania UV.

Jednak inwazyjne gatunki Dafnii mogą zakłócać lokalne ekosystemy, rozwijając mechanizmy obronne przed drapieżnikami, co może zaburzyć naturalną równowagę środowisk słodkowodnych. Ważne jest podjęcie działań mających na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się tych inwazyjnych gatunków, aby chronić bioróżnorodność naszych wodnych ekosystemów.