Japanese giant flying squirrel

Japońska wielka wiewiórka latająca to fascynujące stworzenie rodem z Japonii. Te niezwykłe zwierzęta można spotkać w subalpejskich i borealnych lasach iglastych na wyspach Honshu, Shikoku i Kyushu. Należą do rodzaju Petaurista i są znane ze swoich imponujących zdolności szybowania, dzięki błonie lotnej rozciągającej się od nadgarstków do kostek.

Te wiewiórki głównie żywią się owocami i nasionami. Rozmnażają się raz w roku, zazwyczaj jesienią, i mają zazwyczaj jedno lub dwa młode w swoich przytulnych dziuplach. Na szczęście nie są zagrożone poważnymi problemami i są dość powszechne. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje je za gatunek "najmniejszej troski".

Siedlisko

Japońska wielka wiewiórka latająca zamieszkuje lasy na wyspach Honshu, Kyushu i Shikoku w Japonii, a można ją również spotkać w Guangzhou w Chinach.

Styl życia

Te wiewiórki to prawdziwi akrobaci lasów. Mogą szybować w powietrzu na odległość nawet do 160 metrów, dzięki fałdom skóry między nogami. Ich ciało ma długość około 25-50 cm, ogon dodaje kolejne 30-40 cm, a ich waga wynosi między 700 a 1500 gramów. Są większe od swoich kuzynów, japońskich wiewiórek karłowatych.

Ich dieta jest stosunkowo prosta, składająca się głównie z owoców i orzechów. Zazwyczaj mieszkają w dziuplach drzew, które zapewniają bezpieczne miejsce do wychowywania młodych. Osiągają dojrzałość płciową w wieku około dwóch lat, a samce zaczynają rywalizować o partnerki od zimy do wczesnego lata. Ciekawostką jest, że po kopulacji samce pozostawiają tzw. zatyczkę kopulacyjną, która zwiększa ich szanse na ojcostwo i zapobiega innym samcom w kopulacji z tą samą samicą.

Okres ciąży trwa około 74 dni, a młode rodzą się wczesną jesienią. Zazwyczaj matka ma jedno lub dwa młode na raz.