Połoz japoński

Japoński wąż zbożowy, znany również pod nazwą Elaphe climacophora, to średniej wielkości, niejadowity wąż, zamieszkujący archipelag japoński. Lokalnie określany jest jako "aodaishō" co tłumaczy się jako "niebieski generał." Węże te należą do rodziny połozowatych i mają naturalnych drapieżników, takich jak orły i jenoty. Hibernują przez trzy do czterech miesięcy, a na wiosnę wychodzą z ukrycia, aby się rozmnażać, składając 7–20 jaj na początku lata.

Dorosłe japońskie węże zbożowe zazwyczaj osiągają długość od jednego do dwóch metrów, z obwodem około pięciu centymetrów. Ich kolory wahają się od bladożółto-zielonego do ciemnoniebiesko-zielonego. Młode węże mają brązowe paski, które imitują jadowitego mamushi, co zapewnia im pewną ochronę. Istnieje także odmiana albinotyczna, szczególnie w okolicach Iwakuni, znana jako "białe węże Iwakuni." Te albinotyczne węże są uważane za święte, wierzy się, że są posłańcami bóstw i opiekunami gór oraz rzek. W 1924 roku ta populacja albinotyczna została uznana za "pomnik przyrody."

Jeśli chodzi o dietę, japońskie węże zbożowe nie są wybredne. Żywią się małymi zwierzętami, takimi jak gryzonie, żaby i jaszczurki. Są również doskonałymi wspinaczami i często plądrują gniazda ptaków. Dzięki temu pomagają kontrolować populacje szczurów, jednak nie są zbyt lubiane przez hodowców drobiu.

Interesującym faktem jest to, że w zoo gadów Exotarium Oberhof w Niemczech, japońskie węże zbożowe skutecznie krzyżowały się z Elaphe schrenckii, produkując płodne hybrydy, które wyglądają bardzo podobnie do potomstwa Elaphe taeniura.