Ryjówka średnia

Ryjówka Laxmanna, często nazywana ryjówką maskową, to fascynujące małe stworzenie występujące na rozległym obszarze od północnej Skandynawii i regionów bałtyckich aż po Morze Japońskie. Można je spotkać w miejscach takich jak Hokkaido, Sachalin i Półwysep Koreański. Preferują lasy górskie, lecz można je również znaleźć na tundrze, wrzosowiskach i nizinach. Unikają natomiast terenów uprawnych.

Nazwana na cześć Erika Laxmanna, który pierwszy opisał ten gatunek w 1788 roku, ryjówka Laxmanna ma kilka podgatunków. Te niewielkie ssaki charakteryzują się długim, wąskim pyskiem, błyszczącym futrem i dwubarwną sierścią. Ich charakterystyczne uzębienie również je wyróżnia.

Ryjówki Laxmanna są dość przystosowalne, żyjąc w tajdze północnej Europy i Azji. Ich zasięg obejmuje Norwegię i Szwecję oraz części Chin, Korei, Japonii i wyspę Sachalin. Dobrze radzą sobie zarówno w lasach górskich, jak i nizinnych, zwłaszcza w wilgotnych lasach pełnych mchu, małych drzew i w pobliżu zbiorników wodnych.

Te ryjówki są aktywne w ciągu dnia, żywiąc się małymi bezkręgowcami, takimi jak owady, pająki, wijki i dżdżownice. Zjadają również nasiona drzew iglastych. Latem przystępują do rozrodu, a samice rodzą kilka miotów liczących od 2 do 11 młodych w podziemnych gniazdach. Ich życie jest jednak dość krótkie, zazwyczaj trwa około jednego roku.

Pomimo szerokiego zasięgu, ryjówka Laxmanna jest licznie spotykana w wielu miejscach. Jedynym realnym zagrożeniem dla nich jest wycinka drzew. Na szczęście ich populacja jest stabilna, dlatego Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) sklasyfikowała je jako gatunek "najmniejszej troski".