Ślepowron japoński

Japońska czapla nocna to fascynujący ptak pochodzący z Azji Wschodniej. Głównie rozmnaża się w Japonii, a zimę spędza na Filipinach oraz w Indonezji. Zdarza się, że można go spotkać w Korei lub na Dalekim Wschodzie Rosji podczas cieplejszych miesięcy.

Te ptaki preferują gęste, wilgotne lasy, ale niestety wylesianie stanowi poważne zagrożenie zarówno w ich letnich, jak i zimowych siedliskach. Innymi zagrożeniami są łasica syberyjska, która poluje na nie w miejscach lęgowych, oraz wrony, które atakują ich gniazda. Z mniej niż 1000 dorosłych osobników, japońska czapla nocna jest teraz objęta ochroną w Japonii i Hongkongu.

Aby pomóc w ratowaniu tych ptaków, przyrodnicy badają ich zwyczaje lęgowe, chronią ich siedliska, podnoszą świadomość społeczną i zwalczają problem inwazyjnych gatunków. Te czaple zazwyczaj zamieszkują gęste lasy w pobliżu wody, na wysokościach od 50 do 240 metrów. Mają rozpiętość skrzydeł od 43 do 47 centymetrów, a ich upierzenie różni się między dorosłymi a młodymi. Żywią się zwierzętami glebowymi, skorupiakami i małymi rybami.

Podczas migracji japońska czapla nocna często przemieszcza się przez różne kraje Azji Wschodniej, czasami nawet przekraczając swoje zamierzone miejsce docelowe. Rozmnażają się w Japonii od maja do lipca, budując gniazda wysoko na drzewach i składając jaja przez cały sezon.

Główne zagrożenia dla ich przetrwania to wylesianie, drapieżnictwo wron oraz konkurencja ze strony inwazyjnych gatunków, takich jak łasica syberyjska. Działania ochronne koncentrują się na podnoszeniu świadomości społecznej, ochronie ich siedlisk oraz kontrolowaniu inwazyjnych gatunków, aby pomóc w stabilizacji ich malejącej populacji.