Gadara Aqueduct

Akwedukt Gadara, zwany też Qanatir Fir'awn lub Qanat Fir'aun, był rzymskim akweduktem zaopatrującym w wodę niektóre miasta Dekapolu. Obsługiwał miasta Adraha, Abila i Gadara. Akwedukt ten ma najdłuższy znany tunel z epoki klasycznej.

Jeden odcinek o długości ponad 106 kilometrów został zbudowany w technologii qanat. W tym szczególnym przypadku prawie wszystkie szyby były ukośne pod kątem 45-60 stopni, ze schodami do prawdziwego kanału wodnego wewnątrz góry. Linia biegła wzdłuż stromych zboczy i zbierała wodę z okolicznych źródeł. Pierwszym turystą, który przejechał wzdłuż "Kanatiru", był U.J. Seetzen w 1805 roku.

Nachylenie na odcinku tunelowym wynosi 0,3 metra na milę. Akwedukt rozpoczyna się przy rzymskiej tamie w Dilli. Stamtąd ta część linii akweduktu przecina kilka wadi za pomocą mostów o wysokości od pięciu do dziesięciu metrów. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat na równinach między Dilli a Dera'a w pobliżu granicy syryjsko-jordańskiej zburzono ponad trzy kilometry pozostałych konstrukcji podziemnych.

Na wschód od Adrahy znajdował się most o długości 35 metrów. Pozostałości tego mostu można obecnie znaleźć na terenie nowej tamy Al Saad, położonej na wschodnich przedmieściach Dera'a. Za punktem połączenia z bocznym kanałem z jeziora Muzayrib rozpoczyna się podziemny akwedukt. W pobliżu Gadary znaleziono trzy systemy wodne. Pierwszy i drugi zostały zbudowane w technologii qanat, a trzeci jako kanał wzdłuż ulicy. Uważa się, że wszystkie trzy systemy były używane, ale każdy w innym okresie.